แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
จำเลยได้รับอนุญาตให้สูบฝิ่นวันละ ๑๐ หน แลให้ซื้อได้ครั้งหนึ่งสูบได้ไม่เกิน ๑๐ วัน เจ้าพนักงานตรวจพบฝิ่นมีที่จำเลย ๘ หลอดกับอีก ๑ อับ โดยจำเลยเอาออกจากหลอดมาใส่อับ โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติฝิ่น พ.ศ. ๒๔๖๔ มาตรา ๑๒ – ๒๑ – ๓๖ – ๔๓ – แลขอให้เพิ่มโทษตามมาตรา ๔๘ ด้วย
ศาลจังหวัดนครศรรีธรรมราชพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติฝิ่น พ.ศ.๒๔๖๔ มาตรา ๑๒ – ๔๓ (ก) ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๖ ข้อ ๑ ปรับเปนเงิน ๕๐ บาท แลให้เพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบตามมาตรา ๔๘ ให้ปรับ ๓ เท่าเปนเงิน ๑๕๐ บาท แต่ความผิดจำเลยไม่ร้ายแรง แลจำเลยให้การรับสารภาพ จึงยกกฎหมายอาญามาตรา ๔๐ แล ๕๙ เปนบทปราณีย์ ให้ยกโทษจำแลโทษปรับแก่จำเลยกึ่งหนึ่ง คงปรับจำเลยเปนเงิน ๗๕ บาท ถ้าไม่มีเงินเสียให้จำไถ่วันละ ๑ บาท
ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษเห็นชอบด้วยในการวางบท แต่ไม่เห็นควรให้จำเลยได้รับความปราณีย์ตามมาตรา ๕๙ แห่ง
กฏหมายอาญา แลให้แก้กำหนดโทษของศาลเดิม คือให้ปรับจำเลย ๓ เท่าราคาฝิ่นเปนเงิน ๒๗ บาท แต่ตามมาตรา ๓๖ ไม่ให้ปรับต่ำกว่า ๕๐ บาทจึงให้ปรับจำเลย ๕๐ บาท ถ้าไม่มีเงินเสียให้จำแทนวันละ ๑ บาท แลให้จำคุกอีก ๑๐ วัน เพราะตามมาตรา ๔๘ บัญญัติให้ลงโทษทั้งจำแลปรับ
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษวางบทแลกำหนดโทษนั้นถูกต้องแล้ว นอกจากนี้กรรมการศาลฎีกายังเห็นว่า ควรยกมาตรา ๒๑ อันว่าด้วยการเอาฝิ่นออกจากหลอดไปไว้ในภาชนะอื่นเปนบทลงโทษเพิ่มขึ้นอีกด้วย ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษ
