แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดิน ขายฝาก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้สัญญาขายฝากที่นาโฉนดที่ ๔๙๖๗ ไว้แก่ โจทก์เปนเงิน ๑๐๘๐ บาท แลจำเลยได้ทำสัญญาเช่า+มาเปนเวลาเกิน ๑๐ ปีแล้ว จึงให้ที่หลุดเปนสิทธิแก่โจทก์
ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังว่าเปนการขายฝากถูกต้องตามกฎหมายครบถ้วนบริบูรณ์แล้ว จึงให้ที่เปนสิทธิแก่โจทก์
จำเลยฎีกาว่า ( ๑ )สัญญาเช่าทำไว้มีอายุเพียง ๗ ปี ( ๒ ) ตาม สัญญาเช่าปรากฏมีชื่อ พ. แต่คนเดียว จะมัดคนอื่นนอกสัญญาไม่ได้
ฎีกาตัดสินว่า ข้อ ๑ นั้นเปนข้อเท็จจริง ศาลฎีกาต้องวินิจฉัยตามศาลอุทธรณ์ส่วนข้อ ๒. นั้นแม้ จ. แล ช. จะไม่ได้ลงชื่อในสัญญาด้วยก็ดี แต่ได้ความว่าเปนบุตร์ของ ส. แม้ได้ทำนารายนี้ร่วมกันมา แลได้เสียค่าเช่าส่วนของตนทุกทีมา จะคัดค้านว่าตนไม่ได้เช่ามาไม่ได้ จึงยืนตามศาลล่าง
