แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
วิธีพิจาณาแพ่ง ข้อสันนิษฐาน ผู้ที่มีชื่อในใบทะเบียนว่าเป็นเจ้าของรถยนตร์นั้นในเบื้องต้นให้สันนิษฐานเป็นเจ้าของ แต่ความสันนิษฐานนี้ย่อมนำสืบหักล้างได้
ย่อยาว
ได้ความว่าโจทก์ตั้งร้านค้าขายของต่าง ๆ ขึ้น ให้ จ. จำเลยเป็นผู้จัดการค้าขายแทนโจทก์แลดูแลแทนโจทก์ตลอดมา ต่อมาโจทก์ได้ทำหนังสือยกสิ่งของต่างๆซึ่งเป็นสินค้าอยู่ในร้านให้จำเลย บัดนี้โจทก์กลับมาเอาสิ่งของต่าง ๆ รวม ๕๒ สิ่งในร้านของโจทก์ราคา ๒๙๙๙ บาท ๗๕ สตางค์ จำเลยไม่ยอม โจทก์จึงฟ้องขอบังคับให้จำเลยส่งทรัพย์นี้ให้โจทก์
ศาลเดิมฟังว่าทรัพย์อื่น ๆ นอกจากรถยนตร์ ๑ กันราคา ๑๒๐๐ บาท โจทก์ยกให้จำเลยแล้ว จึงพิพากษาให้จำเลยส่งรถยนตร์คืน ถ้าส่งคืนไม่ได้ให้ใช้ราคา
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า ทะเบียนรถยนตร์คันนี้ลงชื่อจำเลยเป็นเจ้าของ ศาลล่างฟังว่าเป็นรถยนตร์ของโจทก์ไม่ขอบด้วยวิธีพิจารณา
ศาลฎีกาเห็นว่าตามใบทะเบียนรถลงชื่อจำเลยเป็นเจ้าของควรฟังเป็นของจำเลยนั้น เห็นว่าเบื้องต้นควรสันนิษฐานดังนั้นจริง แต่ตามคำพะยานฟังได้ว่าได้ใช้เงินของโจทก์ซื้อรถยนตร์คันนี้ในฐานะโจทก์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ แต่ก็ลงนามจำเลยลงใบทะเบียนก็เพราะจำเลยเป็นผู้จัดการแทนโจทก์ ทั้งในเวลานั้นโจทก์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิทรัพย์ในร้านแลรถยนตร์คันนี้ทุกอย่าง จำเลยเป็นแต่ผู้จัดการแลทั้งอยู่ในความปกครองของโจทก์ด้วยเพียงแต่จำเลยมีชื่อในฐานะเช่นนี้หาทำให้จำเลยมีกรรมสิทธิในรถยนตร์คันนี้ไม่ ทั้งรถคันนี้ก็มิได้เป็นสินค้าอยู่ตามหนังสือยกให้จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
