แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยออกเช็คโดยไม่ลงวันที่เดือนปีที่ออกเช็ค ย่อมถือได้ว่าไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำผิด แม้ต่อมา ฮ. ผู้ทรงเช็คในขณะนั้นได้นำเช็คพิพาทไปให้ ส. บุตรสาวของจำเลยลงวันที่ในเช็คโดยจำเลยบอกให้ลง ก็มีผลเพียงให้เช็คพิพาทมีรายการสมบูรณ์ฟ้องร้องบังคับคดีได้ในทางแพ่งเท่านั้น หามีผลที่จะปรับเป็นความผิดทางอาญาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คได้ไม่ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 251/2524)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้ทรงเช็คพิพาทซึ่งจำเลยทั้งสองร่วมกันลงลายมือชื่อสั่งจ่าย โจทก์ได้นำเช็คพิพาทไปขึ้นเงินจากธนาคาร แต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ให้ประทับฟ้อง
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คหรือไม่ ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ก่อนที่นายฮุ้นตงจะนำเช็คพิพาทมาแลกเงินสดกับโจทก์นั้น นายฮุ้นตงได้รับเช็คจากจำเลยที่ 2 โดยยังไม่ได้ลงวันที่ในเช็ค ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยออกเช็คโดยไม่ลงวันที่เดือนปีที่ออกเช็ค ย่อมถือได้ว่าไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำผิด ที่โจทก์นำสืบว่า นายฮุ้นตงนำเช็คพิพาทไปให้นางสาวสุพรรณีบุตรสาวของจำเลยที่ 1 ลงวันที่ในเช็คพิพาทและจำเลยที่ 1 บอกให้นางสาวสุพรรณีลงวันที่ในเช็คพิพาทไปตามที่บอกนั้น แม้จะเป็นความจริงเช่นนั้น ก็มีผลเพียงให้เช็คพิพาทมีรายการสมบูรณ์ฟ้องร้องบังคับคดีกันได้ในทางแพ่งเท่านั้น หามีผลที่จะปรับเป็นความผิดอาญาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คได้ไม่ ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 251/2524
พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 1 เสียด้วย
