คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2103/2525

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ลำพังแต่คำซัดทอดของผู้ร่วมกระทำผิดด้วยกันเพียงอย่างเดียวนั้นไม่มีน้ำหนักให้รับฟังลงโทษจำเลยได้

ย่อยาว

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 266(4), 268 จำคุกกระทงละ 5 ปี รวม 2 กระทง จำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “คดีมีข้อวินิจฉัยว่า จำเลยใช้ให้นายกัณฐัศนำเช็คเลขที่ ข.1933826 และเลขที่ ข. 1933829 เอกสารหมาย จ.5และ จ.1 ซึ่งปลอมลายมือชื่อผู้สั่งจ่ายไปขอรับเงินจากธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัดสาขาปทุมธานี ในวันที่ 9 และวันที่ 10 มิถุนายน 2520 หรือไม่ โจทก์มีนายกัณฐัศเป็นพยานว่า จำเลยใช้ให้นายกัณฐัศ นำเช็คทั้งสองฉบับดังกล่าวไปเบิกเงินสำหรับเช็คที่เบิกเงินในวันที่ 9 นายกัณฐัศได้รับเงิน 38,000 บาท แล้วนำมามอบให้จำเลยที่ห้องอาหารเพลิศ จำเลยให้เงิน 100 บาท วันรุ่งขึ้นนายกัณฐัศไปพบจำเลยอีก จำเลยมอบเช็คให้ไปรับเงิน 420,000 บาท รับได้แล้วให้นำดร๊าฟมาให้ที่ร้านนภาพรรณ และมีนายจำนงค์เป็นพยานว่า ในวันที่ 10 มิถุนายน 2520นั้นจำเลยเป็นผู้ว่าจ้างให้นายจำนงค์ขับรถแท็กซี่ไปส่งนายกัณฐัศที่จังหวัดปทุมธานี พิเคราะห์แล้ว นายกัณฐัศเบิกความว่า ในวันที่ 10 มิถุนายน 2520ที่ถูกจับคดีนี้ จำเลยไม่ได้นั่งรถแท็กซี่ไปธนาคารกับนายกัณฐัศด้วย ซึ่งขัดแย้งกับคำเบิกความของพันตำรวจตรีอาคม บุญหลง พนักงานสอบสวนที่เบิกความว่า จากการสอบสวนนายกัณฐัศได้ความว่าวันนั้นจำเลยได้นั่งรถแท็กซี่ไปด้วยแต่ไม่ได้เข้าไปในธนาคาร จำเลยได้หลบหนีไปในขณะที่ธนาคารทราบการกระทำผิด จำเลยเพิ่งพบนายกัณฐัศที่สำนักงานจัดหางานเป็นครั้งแรก ไม่น่าเชื่อว่าจะไว้วางใจให้นายกัณฐัศไปรับเงินจำนวนมาก พนักงานสอบสวนได้สอบสวนนายกัณฐัศเป็นผู้ต้องหาว่าร่วมกระทำความผิดคดีนี้ด้วย คำเบิกความของนายกัณฐัศเป็นคำซัดทอดของผู้ร่วมกระทำความผิด จึงไม่มีน้ำหนักให้รับฟังได้ ส่วนนายจำนงค์ก็เบิกความว่าคนที่จ้างให้ขับรถแท็กซี่ไปส่งที่จังหวัดปทุมธานีจะใช่จำเลยหรือไม่พยานจำไม่ได้ พยานขับรถแท็กซี่ทุกวันจำคนโดยสารไม่ได้ทุกคน ถึงแม้จะได้ความจากนายจำนงค์ว่าหลังเกิดเหตุแล้วประมาณ 5 เดือน พนักงานสอบสวนได้นำพยานไปดูตัวคนที่ว่าจ้างให้ไปส่งนายกัณฐัศที่จังหวัดปทุมธานี พยานจำได้ว่าเป็นคนเดียวกันก็ตาม แต่โจทก์มิได้นำพนักงานสอบสวนผู้นั้นมาสืบเป็นพยานประกอบคำเบิกความของนายจำนงค์จึงเลื่อนลอย ไม่อาจรับฟังเป็นความจริงได้ ลายมือที่เขียนใบเบิกสมุดเช็คและเช็คที่ปลอมลายมือชื่อผู้สั่งจ่าย โจทก์ก็นำสืบไม่ได้ว่าเป็นลายมือชื่อของจำเลยหรือไม่ สรุปแล้วเห็นว่าพยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบมายังฟังไม่ได้ว่าจำเลยใช้ให้นายกัณฐัศเช็คปลอมไปขอรับเงินในวันที่ 9 และ 10มิถุนายน 2520”

พิพากษายืน

Share