แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ไม้หวงห้ามของกลางเป็นแผงรองลังน้ำอัดลมเป็นเครื่องใช้ซึ่งโรงงานเป๊ปซี่อุดรธานีจ้างนำไปส่งนครราชสีมา ในอุดรธานีไม่มีการใช้ไม้ ดังนี้เป็นปกติ จึงเป็น ‘ไม้แปรรูป’ ตาม ป.ว.106 วันที่ 10 เมษายน 2515
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ จำคุกจำเลยที่ 2,3คนละ 8 เดือน ตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 48, 73 ฉบับที่ 5พ.ศ. 2518 ฉบับที่ 4 พ.ศ. 2503 มาตรา 17 ริบไม้ของกลาง จำเลยที่ 3 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า เมื่อวันที่ 19 มกราคม2522 จำเลยที่ 2 และที่ 3 ร่วมกันมีไม้ของกลาง ซึ่งเป็นไม้หวงห้ามรวมปริมาตร4.84 ลูกบาศก์เมตร ไว้ในความครอบครองในเขตแปรรูปไม้
ปัญหาว่าไม้ของกลางเป็นไม้แปรรูปหรือไม่ โจทก์มีพยานคือนายวิเชียรพลอามาตย์ เจ้าหน้าที่แผนกป่าไม้ผู้ตรวจสอบของกลางเบิกความว่า ของกลางมีลักษณะเป็นไม้แปรรูปไม่ใช่เครื่องใช้เท่านั้น แต่พันตำรวจโทสายชล จันทรางกูรเบิกความว่า ไม้ของกลางเป็นไม้รองลังน้ำอัดลมมีการตอกตะปูไว้เป็นจำนวนมากซึ่งจำเลยที่ 2 และที่ 3 เบิกความว่าไม้ของกลางเป็นแผงสำหรับใช้รองลังน้ำอัดลมแผงหนึ่งมีไม้ 11 แผ่น ใช้ตะปูตอกประมาณ 70 ถึง 80 ตัว และใช้น๊อต 8 ตัวยึดไว้ เมื่อพิเคราะห์รูปถ่ายท้ายคำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยที่ 3 ตามเอกสารหมาย จ.2ซึ่งโจทก์ส่งต่อศาลชั้นต้นประกอบด้วยแล้ว เห็นได้ว่าไม้ของกลางอยู่ในสภาพเป็นเครื่องใช้ นายวิเชียรเบิกความว่าในท้องที่จังหวัดอุดรธานีไม่ปรากฏว่ามีแผงน้ำอัดลม เพราะในท้องที่ดังกล่าวไม่มีการใช้เครื่องใช้ประเภทนี้เป็นปกติ ประกอบกับจำเลยที่ 3 นำสืบว่า ทางโรงงานเป๊บซี่ว่าจ้างให้จำเลยทำแผง จึงจ้างชาวบ้านทำแผงสำหรับรองลังน้ำอัดลมแล้วนำรถยนต์ไปบรรทุกเพื่อส่งที่จังหวัดนครราชสีมาซึ่งเป็นท้องที่อื่นโดยไม่ได้นำสืบหักล้างคำเบิกความของนายวิเชียรดังกล่าว จึงฟังได้ว่า ทางโรงงานจ้างให้จำเลยทำที่รองลังน้ำอัดลมซึ่งในท้องที่จังหวัดอุดรธานีไม่มีการใช้เครื่องใช้ดังกล่าวเป็นปกติ จำเลยที่ 3 จ้างผู้อื่นทำแล้วนำรถยนต์ไปบรรทุกเพื่อจะส่งไปที่จังหวัดนครราชสีมา พระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2484 มาตรา 4(4) ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 106 ลงวันที่ 10เมษายน 2515 ข้อ 1 บัญญัติว่า “ไม้แปรรูป” หมายความรวมถึงไม้ที่อยู่ในสภาพเป็นเครื่องใช้ที่ไม่ชอบด้วยลักษณะของเครื่องใช้ที่ใช้เป็นปกติในท้องที่นั้น เมื่อปรากฏว่าเครื่องใช้ของกลางไม่มีการใช้ในท้องที่จังหวัดอุดรธานีที่เกิดเหตุเป็นปกติ จึงอยู่ในสภาพที่เป็นเครื่องใช้ที่ไม่ชอบด้วยลักษณะของเครื่องใช้ที่เป็นปกติในจังหวัดอุดรธานีต้องถือว่าเป็นไม้แปรรูป ตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายดังกล่าว จำเลยที่ 3 มีไว้เกิน 0.20 ลูกบาศก์เมตร จึงมีความผิดตามฟ้อง”
พิพากษายืน
