แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อายุความฟ้องร้องเรื่องละเมิดวันที่ถือว่าผู้ต้องเสียหายรู้ถึงการละเมิดและรู้ตัวผู้จะพึงต้องใช้ค่าสินไหมทดแทน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 เป็นปลัดกิ่งอำเภอ จำเลยที่ 2 เป็นปลัดอำเภอ จำเลยที่ 3 เป็นสมุหบัญชีอำเภอ ได้ปฏิบัติราชการด้วยความประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้เกิดการทุจริตลอบเอาแสตมป์อากรของทางราชการไป ทางราชการขาดเงินไป 148,118.60 บาท
จำเลยทั้งสามต่อสู้ว่าคดีโจทก์ขาดอายุความ
ศาลแพ่งและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องว่าคดีโจทก์ขาดอายุความแล้ว
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าเหตุทุจริตได้เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ 17 กันยายน 2491 สำหรับเรื่องความรับผิดทางแพ่ง ทางจังหวัดธนบุรี ตั้งกรรมการสอบสวนจำเลยทั้ง 3 สอบสวนแล้วคณะกรรมการจังหวัดส่งหนังสือลง 14 มีนาคม 2492 รายงานให้รัฐมนตรีกระทรวงการคลังทราบพร้อมทั้งส่งสำเนาการสอบสวนและบันทึกของกรรมการไปด้วยกระทรวงการคลังได้รับหนังสือนี้เมื่อ 15 มีนาคม 2492 โจทก์ยื่นฟ้องจำเลยเมื่อวันที่ 8 กันยายน 2493 ศาลฎีกาเห็นว่าตามรายของคณะกรรมการที่ตั้งขึ้นนี้ได้แสดงให้รู้ตัวผู้จะพึงต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนอันเกิดแต่มูลละเมิด ตามความหมายของ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448 วรรคหนึ่งแล้ว ฟ้องโจทก์จึงขาดอายุความพิพากษายืน
