แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อเท็จจริง
คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกไม่เกิน 1 ปี แม้ศาลอุทธรณ์วางโทษน้อยลงและให้รอการลงอาญาก็ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้
ย่อยาว
คดีนี้จำเลยสมคบกันใช้มีดทำร้าย ช. มีบาดแผลที่นิ้วก้อยขวาแลที่นิ้วนางขวา
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตามาตรา ๒๕๖ ข้อ ๘ ให้จำคุกคนละ ๒ ปี ลดตามมาตรา๔๙ กึ่งหนึ่ง คงให้จำคุกคนละ ๑ ปี
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าบาดแผลที่ถูกทำร้ายยังไม่พอฟังว่าเป็นบาดแผลสาหัส จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๔ ให้จำคุกคนละ ๖ เดือน ลดตามม.๕๙ กึ่งหนึ่ง คงจำคุกคนละ ๓ เดือนแต่ให้รอการลงอาญาไว้ตามมาตรา ๔๑-๔๒
โจทก์ฎีกาว่าบาดแผลของ ช.เข้าอยู่ในลักษณะบาดแผลสาหัสตามมาตรา ๒๕๐ ข้อ ๘ เพราะไม่สามารถประกอบการอาชีพตามปกติได้เกินกว่า ๒๐ วัน
ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลย ๑ ปีศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุกจำเลย ๓ เดือนแต่ให้รอการลงอาญาไว้ตามพ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.๖ คู่ความฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมายแลฎีกาโจทก์เรื่องนี้เป็นการคัดค้านคำพะยานหลักฐานที่ศาลอุทธรณ์ยกขึ้นวินิจฉัยอันเป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ที่กล่าวแล้ว จึงพิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์
