แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่นายท้ายเรือยนตร์ไม่มีใบอนุญาตทะเบียนเรือติดในเรือไว้ให้เจ้าพนักงานตรวจชั่วระยะเวลาที่เจ้าหน้าที่นัดให้เอาไปต่ออายุนั้น ไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติเดินเรือในน่านน้ำสยาม 2456 มาตรา 150,151.
ย่อยาว
คดีมาสู่ศาลฎีกาฉะเพาะจำเลยที่ ๑ ซึ่งข้อหามีว่า จำเลยที่ ๑ เป็นนายท้ายเรือยนตร์ทำการควบคุมเรือรับส่งคนโดยสาร แต่ไม่มีทะเบียนเรือให้ตรวจสอบในขณะใช้เรือ
จำเลยที่ ๑ ให้การว่ พนักงานเจ้าท่านัดต่ออายุทะเบียนเรือ เจ้าของเรือจำต้องเอาทะเบียนเรือไปแสดงที่จังหวัดนราธิวาส อันเป็นที่นัดต่อทะเบียนเรือ จึงไม่มีไว้ให้ตรวจ โจทก์ไม่สืบพะยาน
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่า จำเลยที่ ๑ ไม่มีผิด ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงมิได้ปรากฎว่าจำเลยไม่ได้รับษาใบอนุญาตไว้ในเรือ หรือจำเลยไม่ได้แสดงใบอนุญาตตาม พ.ร.บ.เดินเรือในน่านน้ำสยาม ๒๔๕๖ มาตรา ๑๕๐,๑๕๑ ใบอนุญาตจะไม่มีในเรือ และการแสดงใบอนุญาตจะทำไม่ได้ก็ชั่วแต่เมื่อเจ้าหน้าที่นัดให้เอาใบอนุญาตไปต่ออายุ จำเลยไม่ได้ฝ่าฝืนกฎหมาย ๒ บทนั้น อนึ่งคำแก้ตัวจำเลยในคำให้การนั้น เป็นข้อต่อสู้เสมือนหนึ่งว่าจำเลยไม่ได้ทำความผิด มิใช่คำรับสารภาพ
พิพากษายืน.
