แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
การที่โจทก์ได้ส่งหนังสือทวงถามให้แก่จำเลยที่ 3 และที่ 4 ตามภูมิลำเนาที่ปรากฏในสัญญาค้ำประกันซึ่งถือได้ว่าเป็นภูมิลำเนาที่ได้เลือกไว้เป็นการเฉพาะการนี้โดยเจตนาปรากฏชัดแจ้งตั้งแต่จำเลยที่ 3และที่ 4 ทำสัญญาค้ำประกันและไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 3 ที่ 4 ได้แสดงเจตนาเปลี่ยนแปลงภูมิลำเนาที่เลือกไว้ต่อโจทก์ การส่งหนังสือทวงถามยังภูมิลำเนาเฉพาะการของจำเลยที่ 3 และที่ 4 ดังกล่าวโดยทางไปรษณีย์ซึ่งมีผู้รับโดยชอบ จำนวน 2 ครั้ง ในระยะห่างกันไม่น้อยกว่า 30 วัน ต้องถือว่าโจทก์ได้ส่งหนังสือทวงถามให้จำเลยที่ 3 และที่ 4 โดยชอบแล้ว จำเลยที่ 3 และที่ 4 ไม่ชำระหนี้ให้โจทก์จึงเข้าข้อสันนิษฐานว่า จำเลยที่ 3 และที่ 4 มีหนี้สินพ้นตัวตามพระราชบัญญัติ ล้มละลายฯ มาตรา 8(9)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นหนี้เงินกู้แก่โจทก์ถึงวันฟ้อง24,067,454 บาท จำเลยที่ 2 เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของจำเลยที่ 1 ส่วนจำเลยที่ 3 ที่ 4 เป็นผู้ค้ำประกันจำเลยที่ 1 ขอให้มีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยทั้งสี่เด็ดขาด และพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย
จำเลยที่ 1 และที่ 2 ไม่ยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
จำเลยที่ 3 และที่ 4 ให้การร่วมกันว่า จำเลยทั้งสองมีฐานะและทรัพย์สินเพียงพอที่จะชำระหนี้แก่โจทก์ได้ จำเลยที่ 3 และที่ 4 ทำสัญญาค้ำประกันโดยจำกัดวงเงินและเป็นการค้ำประกันก่อนที่จำเลยที่ 1จะทำสัญญากู้เงินที่โจทก์นำมาฟ้องคดีนี้ จึงไม่ผูกพันจำเลยที่ 3 และที่ 4 ที่จะต้องรับผิดด้วย โจทก์ไม่เคยบอกกล่าวทวงถามให้จำเลยที่ 3และที่ 4 ชำระหนี้ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 และที่ 4 เด็ดขาดตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 14
จำเลยที่ 3 และที่ 4 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 3 และที่ 4 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “จำเลยที่ 3 และที่ 4 ยอมรับในฎีกาว่า เป็นหนี้โจทก์ตามสัญญาค้ำประกันคนละไม่น้อยกว่า 50,000 บาท ซึ่งเป็นหนี้กำหนดจำนวนได้โดยแน่นอน คงมีปัญหาต้องวินิจฉัยประการแรกว่าจำเลยที่ 3 และที่ 4 มีหนี้สินล้นพ้นตัวหรือไม่ ซึ่งแม้พยานโจทก์จะรับฟังไม่ได้โดยชัดแจ้งว่าจำเลยที่ 3 และที่ 4 เป็นหนี้บุคคลอื่นหรือไม่ แต่ในคดีนี้โจทก์ได้ส่งหนังสือทวงถามไปยังจำเลยที่ 3 และที่ 4 จำนวน 2 ครั้ง ในระยะห่างกันไม่น้อยกว่า 30 วัน ที่จำเลยที่ 3 และที่ 4 ฎีกาว่าได้ย้ายภูมิลำเนาก่อนที่โจทก์จะส่งหนังสือทวงถามให้ชำระหนี้นั้นปรากฏว่าโจทก์ได้ส่งหนังสือทวงถามให้แก่จำเลยที่ 3 และที่ 4 ตามภูมิลำเนาที่ปรากฏในสัญญาค้ำประกันซึ่งถือได้ว่าเป็นภูมิลำเนาที่ได้เลือกไว้เป็นการเฉพาะการนี้ โดยเจตนาปรากฏชัดแจ้งตั้งแต่จำเลยที่ 3 และที่ 4 ทำสัญญาค้ำประกันดังกล่าว และไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 3 และที่ 4 ได้แสดงเจตนาเปลี่ยนแปลงภูมิลำเนาที่เลือกไว้ดังกล่าวต่อโจทก์ การส่งหนังสือทวงถามยังภูมิลำเนาเฉพาะการของจำเลยที่ 3 และที่ 4 ดังกล่าวนี้โดยทางไปรษณีย์ซึ่งมีผู้รับไว้โดยชอบตามเอกสารหมาย จ.7-จ.12 และจ.16-จ.21 โดยจำเลยที่ 3 และที่ 4 มิได้ต่อสู้หรือนำสืบหักล้างให้เห็นเป็นประการอื่น ต้องถือว่าโจทก์ได้ส่งหนังสือทวงถามให้จำเลยที่ 3 และที่ 4 โดยชอบแล้ว จำเลยที่ 3 และที่ 4 ไม่ชำระหนี้ให้โจทก์ จึงเข้าข้อสันนิษฐานว่าจำเลยที่ 3 และที่ 4 มีหนี้สินล้นพ้นตัวตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 8(9)”
พิพากษายืน
