แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กรมธรรม์ประกันภัยซึ่งมีเงื่อนไขว่า ห้ามมิให้ขับรถยนต์คันที่เอาประกันโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาตขับขี่หรือตามกฎหมายนั้น ก็เพื่อไม่ให้ผู้ที่ขับรถยนต์ไม่เป็นหรือไม่ได้รับอนุญาตขับรถยนต์จากเจ้าพนักงานมาขับรถยนต์คันที่เอาประกันภัย ฉะนั้น การที่ผู้ขับได้รับใบอนุญาตขับรถยนต์จากเจ้าพนักงานแล้ว แต่ขาดต่ออายุใบอนุญาตในระหว่างที่รถยนต์เกิดอุบัติเหตุนั้น จึงถือไม่ได้ว่าไม่มีใบอนุญาตขับรถยนต์จากเจ้าพนักงานตามเงื่อนไขในกรมธรรม์ประกันภัย อันจะทำให้ผู้รับประกันภัยไม่ต้องรับผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๕ จำเลยได้รับประกันวินาศภัยรถยนต์ของโจทก์ ในวงเงิน ๒๐๐,๐๐๐ บาท มีกำหนดเวลา ๑ ปี โดยจำเลยสัญญาว่าในระหว่างอายุสัญญาประกัน หากเกิดอุบัติเหตุสูญหรือเสียหายอย่างใด ๆ แล้ว จำเลยจะชดใช้ค่าเสียหายไม่ให้เกินวงเงินประกัน โจทก์ชำระเบี้ยประกันให้จำเลยแล้ว ในระหว่างอายุสัญญาประกันภัยดังกล่าว รถยนต์ของโจทก์ได้เกิดอุบัติเหตุกับรถของบุคคลอื่น รถของโจทก์เสียหาย ไม่อาจซ่อมแซมให้ใช้การได้ โจทก์แจ้งให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหาย ๒๐๐,๐๐๐ บาท จำเลยปฏิเสธ อ้างว่าคนขับรถของโจทก์ไม่มีใบอนุญาตขับขี่โดยถูกต้องตามกฎหมาย ซึ่งไม่เป็นความจริง จึงขอให้จำเลยชำระเงิน ๒๐๐,๐๐๐ บาทกับดอกเบี้ยให้โจทก์
จำเลยให้การว่า คนขับรถของโจทก์ขับรถประมาทอย่างร้ายแรง และไม่ได้รับใบอนุญาตขับขี่ เข้าข้อยกเว้นตามสัญญากรมธรรม์ประกันภัย จำเลยไม่ต้องรับผิด ฯลฯ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน ๘๐,๗๕๐ บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน ๘๐,๐๐๐ บาทนับแต่วันถัดจากวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จให้แก่โจทก์และโจทก์ร่วม
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้เป็นยุติว่าข้อเท็จจริงฟังได้เป็นยุติว่า นายสวง คนขับรถยนต์ของโจทก์ได้รับใบอนุญาตขับรถยนต์โดยเจ้าพนักงานออกให้เมื่อวันที่ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๐๘ สิ้นอายุวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๐๙ต่ออายุครั้งที่ ๑ เมื่อวันที่ ๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๑๓ สิ้นอายุวันที่ ๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๑๔ ครั้งที่ ๒ ต่ออายุวันที่ ๑๘ เมษายน ๒๕๑๕ สิ้นอายุสิ้นวันที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๑๖ นายสวงขับรถยนต์ของโจทก์ไปเกิดอุบัติเหตุชนกับรถของบุคคลอื่นบนเส้นทางถนนสุขุมวิทเมื่อวันที่ ๖ เมษายน ๒๕๑๕ ปัญหามีว่า การที่ใบอนุญาตขับรถยนต์ของนายสวงคนขับรถของโจทก์ขาดต่ออายุขณะเกิดอุบัติเหตุ เป็นการผิดเงื่อนไขตามข้อความในกรมธรรม์ประกันภัยข้อ(ฉ) ที่ว่า ใช้รถยนต์นั้นขับขี่โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาตขับขี่หรือตามกฎหมายหรือไม่ เห็นว่า เงื่อนไขที่จำเลยไม่ต้องรับผิดตามกรมธรรม์ประกันภัยข้อ (ฉ) ดังกล่าว เพื่อไม่ให้ผู้ที่ขับรถยนต์ไม่เป็นหรือไม่ได้รับอนุญาตขับรถยนต์จากเจ้าพนักงานมาขับรถยนต์คันที่เอาประกันมากกว่า เพราะผู้ที่ไม่ได้รับใบอนุญาตขับรถยนต์ที่รับประกันภัยไว้แล้ว ย่อมจะเกิดอุบัติเหตุได้โดยง่าย ซึ่งจะทำให้จำเลยเสียหายมากขึ้น แต่กรณีนี้นายสวงคนขับรถยนต์ของโจทก์ได้รับใบอนุญาตขับรถยนต์จากเจ้าพนักงานตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๘ นับว่าได้ขับรถยนต์มานานพอสมควร และใบอนุญาตดังกล่าวสิ้นอายุต่อครั้งแรกมาจนถึงวันเกิดอุบัติเหตุเป็นเวลาประมาณ ๔ เดือนเศษเท่านั้น การขาดต่ออายุใบอนุญาตในระหว่างเวลาดังกล่าว ถือไม่ได้ว่าไม่มีใบอนุญาตขับรถยนต์จากเจ้าพนักงาน จึงไม่เข้าเงื่อนไขในกรมธรรม์ประกันภัย จำเลยต้องรับผิด
พิพากษายืน
