แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้มีดพับซึ่งมีใบมีดยาว 3 นิ้ว ฟุตแทงผู้ตายเพียงหนึ่งทีแล้วก็วิ่งหนีไป เช่นนี้ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 ไม่ผิดตามมาตรา 288
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดพับแทงทำร้ายนายเส่งถูกที่หน้าท้องทะลุตับ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘
จำเลยให้การว่า ได้แทงผู้ตายจริงเพื่อป้องกันตัว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ พิพากษาแก้
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ได้ความตามฟ้องโจทก์ว่า จำเลยใช้มีดพับยาวประมาณ ๕ นิ้วฟุตแทงผู้ตาย มีดพับดังกล่าวใบมีดจะยาวเท่าใด ด้ามมีดยาวเท่าใดไม่ปรากฏ เพราะไม่ได้มาเป็นของกลาง เนื่องจากจำเลยแก้ตัวว่าทำตกหายเสียหลังจากแทงผู้ตายแล้ววิ่งหนีแต่ได้ความจากคำเบิกความของจำเลยตอนอ้างตนเองเป็นพยานว่า มีดเล่มนี้ใบมีดยาวเพียง ๓ นิ้ว ซึ่งน่าเชื่อว่าเป็นจริงตามนั้น มิฉะนั้นมีดเล่มนี้ก็จะไม่มีที่จับหรือถือสำหรับใช้ทำอะไร ๆ ได้ ด้วยเหตุนี้ ศาลฎีกาจึงเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่า อาวุธที่จำเลยใช้แทงผู้ตายไม่ใช่อาวุธที่ร้ายแรง และจำเลยแทงผู้ตายไปเพียงหนึ่งทีก็วิ่งหนี จำเลยจึงควรมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ หาใช่ตามมาตรา ๒๘๘ ดังโจทก์ฎีกาไม่
พิพากษายืน
