แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องกล่าวอ้างว่าได้กู้เงินจำเลยเอานาเป็นประกันเมื่อ 8 ปีมานี้ ซึ่งจำเลยปฏิเสธต่อสู้ว่าโจทก์ได้เคยกู้เงินจำเลยเอานาเป็นประกันตั้งแต่ พ.ศ.2470 คนละคราวต่างเวลากันมาก ดังนี้ หน้าที่นำสืบตกอยู่แก่โจทก์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อประมาณ 8 ปีมานี้โจทก์กู้เงินจำเลย 400 บาท เอานาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ย ฝ่ายจำเลยให้การปฏิเสธว่า เมื่อ 8 ปีมานี้โจทก์ไม่เคยกู้เงินจำเลย เป็นแต่เมื่อ พ.ศ. 2470 โจทก์กู้เงินจำเลยไป 320 บาท เอานาวิวาทให้ยึดเป็นประกัน ต่อมา 2 ปี โจทก์มาขึ้นเงินเอาอีก 80 บาท ขายนารายนี้ให้จำเลย
ศาลชั้นต้นเชื่อว่าโจทก์ได้ขายนาพิพาทให้แก่จำเลยจริงพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่จำเลยอ้างว่าต่อมาอีก 2 ปี โจทก์มาขึ้นเงินอีก 80 บาท ขายนาพิพาทให้จำเลยนั้น จำเลยมีหน้าที่นำสืบแต่จำเลยสืบข้อนี้ไม่สม ต้องถือว่าจำเลยครอบครองต่างดอกเบี้ยพิพากษากลับให้จำเลยคืนนาพิพาทแก่โจทก์
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่โจทก์กล่าวอ้างว่า เมื่อ 8 ปีมานี้โจทก์กู้เงินจำเลย 400 บาท มอบนาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยนั้นจำเลยปฏิเสธอยู่ แม้จำเลยจะให้การว่าเมื่อ พ.ศ. 2470 โจทก์กู้เงินจำเลยเอานารายนี้เป็นประกัน แต่ก็เป็นคนละคราวต่างเวลากันมากหน้าที่นำสืบยังตกอยู่แก่โจทก์ แต่โจทก์นำสืบไม่สม วินิจฉัยข้อเท็จจริงเชื่อว่าโจทก์ได้ขายนารายนี้ให้จำเลยเด็ดขาดแล้ว
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
