แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ตาม พ.ร.บ. คุณสมบัติมาตรฐานสำหรับกรรมการและพนักงานรัฐวิสาหกิจฯ มาตรา 11 กำหนดให้พนักงานรัฐวิสาหกิจฯ ซึ่งมีอายุครบ60 ปีบริบูรณ์พ้นจากตำแหน่งนั้น มีความหมายว่าพนักงานรัฐวิสาหกิจฯผู้ใดมีอายุครบ 60 ปีบริบูรณ์อันเป็นการขาดคุณสมบัติแล้วก็ให้รัฐวิสาหกิจนั้นดำเนินการให้ผู้นั้นออกจากงานมิได้หมายความว่าพนักงานรัฐวิสาหกิจผู้นั้นต้องพ้นจากตำแหน่งทันที ดังนี้เมื่อจำเลยผู้เป็นนายจ้างดำเนินการให้โจทก์ออกจากงานเพื่อให้เป็นไปตามบทกฎหมายดังกล่าวจึงเป็นการเลิกจ้าง จำเลยต้องจ่ายค่าชดเชยให้โจทก์.
ย่อยาว
คดีทั้งยี่สิบหกสำนวนนี้ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งให้รวมพิจารณากับคดีหมายเลขดำที่ 5021/2533 ของศาลแรงงานกลาง ซึ่งในระหว่างพิจารณา ศาลแรงงานกลางได้มีคำสั่งให้จำหน่ายคดีดังกล่าวไปแล้ว โดยให้เรียกโจทก์ทั้งยี่สิบหกสำนวนเป็นโจทก์ที่ 1 ถึงโจทก์ที่ 5 และโจทก์ที่ 7 ถึงโจทก์ที่ 27 ตามลำดับ
โจทก์ทั้งยี่สิบหกสำนวนฟ้องว่า โจทก์ทั้งยี่สิบหกเป็นลูกจ้างของจำเลย วันเข้าทำงาน ตำแหน่งหน้าที่ และค่าจ้างอัตราสุดท้ายของโจทก์แต่ละคนปรากฏตามฟ้อง ต่อมาเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2533 จำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งยี่สิบหกเพราะเหตุเกษียณอายุโดยไม่จ่ายค่าชดเชยโจทก์ทั้งยี่สิบหกมีอายุการทำงานเกินกว่า 3 ปีแล้ว จึงมีสิทธิได้รับค่าชดเชยเท่ากับค่าจ้างอัตราสุดท้าย 180 วัน ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าชดเชยให้แก่โจทก์ทั้งยี่สิบหกเป็นเงิน 38,040 บาท 59,580 บาท38,040 บาท 86,820 บาท 63,360 บาท 112,560 บาท 50,820 บาท 38,040บาท 84,360 บาท 49,200 บาท 86,820 บาท 54,180 บาท 27,960 บาท35,700 บาท 50,820 บาท49,200 บาท 57,750 บาท 63,360 บาท 79,740 บาท57,750 บาท 73,350 บาท 75,420 บาท 43,260 บาท 59,580 บาท 71,280บาท 35,700 บาทตามลำดับ พร้อมดอกเบี้ยตามกฎหมายนับแต่วันเลิกจ้างเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ทุกคนเว้นแต่โจทก์ที่ 27
จำเลยทั้งยี่สิบหกสำนวนให้การว่า จำเลยเป็นรัฐวิสาหกิจโจทก์ทั้งยี่สิบหกเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ การที่โจทก์ทั้งยี่สิบหกออกจากงานเพราะเหตุเกษียณอายุหรือมีอายุครบหกสิบปีบริบูรณ์ เป็นการพ้นจากตำแหน่งโดยผลของกฎหมาย มิใช่เป็นผลโดยตรงจากการเลิกจ้างของจำเลย จึงไม่ใช่เป็นการเลิกจ้างตามความหมายของประกาศกระทรวงมหาดไทยเรื่อง การคุ้มครองแรงงาน โจทก์ทั้งยี่สิบหกไม่มีสิทธิได้รับค่าชดเชย ขอให้ยกฟ้อง
วันนัดพิจารณา คู่ความแถลงรับข้อเท็จจริงตามฟ้อง ศาลแรงงานกลางเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้แล้ว จึงให้งดสืบพยาน
ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า การออกจากงานเพราะเหตุเกษียณอายุเป็นการเลิกจ้างตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ 46 พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์ที่ 1จำนวน 38,040 บาท โจทก์ที่ 2 จำนวน 59,580 บาท โจทก์ที่ 3 จำนวน38,040 บาท โจทก์ที่ 4 จำนวน 86,820 บาท โจทก์ที่ 5 จำนวน 63,360บาท โจทก์ที่ 7 จำนวน 112,560 บาท โจทก์ที่ 8 จำนวน 50,820 บาทโจทก์ที่ 9 จำนวน 38,040 บาท โจทก์ที่ 10 จำนวน 84,360 บาท โจทก์ที่ 11 จำนวน 49,200 บาท โจทก์ที่ 12 จำนวน 86,820 บาท โจทก์ที่ 13จำนวน 54,180 บาท โจทก์ที่ 14 จำนวน 27,960 บาท โจทก์ที่ 15 จำนวน35,700 บาท โจทก์ที่ 16 จำนวน 50,820 บาท โจทก์ที่ 17 จำนวน 49,200บาท โจทก์ที่ 18 จำนวน 57,750 บาท โจทก์ที่ 19 จำนวน 63,360 บาทโจทก์ที่ 20 จำนวน 79,740 บาท โจทก์ที่ 21 จำนวน 57,750 บาท โจทก์ที่ 22 จำนวน 73,350 บาท โจทก์ที่ 23 จำนวน 75,420 บาท โจทก์ที่ 24จำนวน 43,260 บาท โจทก์ที่ 25 จำนวน 59,580 บาท โจทก์ที่ 26 จำนวน71,280 บาท โจทก์ที่ 27 จำนวน 35,700 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีจากต้นเงินค่าชดเชยของโจทก์แต่ละคนดังกล่าว เว้นแต่โจทก์ที่ 27 ทั้งนี้นับแต่วันที่ 1 ตุลาคม 2533 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยทั้งยี่สิบหกสำนวนอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า “จำเลยอุทธรณ์ว่าการเลิกจ้างตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ 46 จะต้องเป็นเรื่องที่นายจ้างได้ดำเนินการให้ลูกจ้างออกจากงาน ไม่รวมถึงการที่ลูกจ้างต้องออกจากงานไปเองตามกฎหมายโดยเหตุเกษียณอายุพิเคราะห์แล้วเห็นว่า จำเลยเป็นรัฐวิสาหกิจ และโจทก์ทั้งยี่สิบหเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจ ซึ่งตามพระราชบัญญัติคุณสมบัติมาตรฐานสำหรับกรรมการและพนักงานรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2518 มาตรา 11 ที่บัญญัติให้พนักงานรัฐวิสาหกิจซึ่งมีอายุครบหกสิบปีบริบูรณ์พ้นจากตำแหน่งนั้นมีความหมายว่าเมื่อพนักงานรัฐวิสาหกิจผู้ใดมีอายุครบหกสิบปีบริบูรณ์อันเป็นการขาดคุณสมบัติแล้วก็ให้รัฐวิสาหกิจนั้นดำเนินการให้ผู้นั้นออกจากงาน มิได้หมายความว่าพนักงานรัฐวิสาหกิจผู้นั้นต้องพ้นจากตำแหน่งในทันที ดังนั้น เมื่อจำเลยผู้เป็นนายจ้างดำเนินการให้โจทก์ทั้งยี่สิบหกออกจากงานเพื่อให้เป็นไปตามบทกฎหมายดังกล่าวจึงเป็นการเลิกจ้างตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ 46 กรณีหาใช่โจทก์ทั้งยี่สิบหกออกจากงานไปเองตามกฎหมายไม่ ที่ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยพร้อมดอกเบี้ยให้แก่โจทก์ทั้งยี่สิบหกนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย อุทธรณ์ของจำเลยทั้งยี่สิบหกสำนวนฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
