แหล่งที่มา : ADMIN
ย่อสั้น
การเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมนั้นจักต้องพิเคราะห์ว่ามีสาเหตุเพียงพอที่จะเลิกจ้างได้หรือไม่เป็นประการสำคัญบางกรณีแม้ลูกจ้างไม่ได้กระทำผิดแต่นายจ้างขาดทุนนายจ้างก็อาจเลิกจ้างผู้นั้นเสียได้โดยไม่ถือว่าเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมมีการลอบฆ่าย.ผู้จัดการบริษัทจำเลยแต่ไม่มีพยานหลักฐานแสดงแจ้งชัดว่าโจทก์เป็นผู้กระทำความผิดจำเลยเลิกจ้างโจทก์เพราะเชื่อว่ามีส่วนพัวพันกับการพยายามฆ่าย.จึงไม่ไว้วางใจโจทก์เป็นการเลิกจ้างโดยมีสาเหตุเพียงพอที่จะเลิกจ้างได้ไม่ถือว่าเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม.
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย เลิกจ้าง โจทก์ หลาย สาเหตุ รวมทั้ง เหตุ พกพาอาวุธปืน เข้า ไป ทะเลาะ วิวาท และ ขู่ ผู้บังคับบัญชา และ ถูก ดำเนินคดี ใน ข้อหา จ้างวาน ใช้ คนร้าย ยิง ผู้บังคับบัญชา ได้ รับ บาดเจ็บสาหัส ซึ่ง ไม่ เป็น ความจริง เป็น การ กลั่นแกล้ง โจทก์ เมื่อเจ้าหน้าที่ สั่ง ไม่ ฟ้อง ก็ ไม่ รับ โจทก์ กลับ เข้า ทำงาน แล้วเลิกจ้าง โจทก์ โดย ไม่ ได้ สอบสวน ขอ ให้ บังคับ จำเลย จ่าย ค่าเสียหาย ค่าชดเชย สินจ้าง แทน การ บอกกล่าว ล่วงหน้า และ เงินบำเหน็จ พร้อมดอกเบี้ย แก่ โจทก์
จำเลย ให้การ ว่า โจทก์ กระทำ ผิด จริง ตาม ที่ ระบุ ใน คำสั่งเลิกจ้าง จำเลย เลิกจ้าง โจทก์ ได้ มิใช่ เป็น การ กลั่นแกล้ง โจทก์จำเลย ตั้ง กรรมการ สอบสวน ตาม ข้อบังคับ แล้ว จำเลย ไม่ ต้อง จ่าย เงินตาม ฟ้อง ขอ ให้ ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลาง วินิจฉัย ว่า จำเลย เชื่อ ว่า โจทก์ เป็น ผู้ จ้างวานฆ่า นาย โยชิยูกิ ผู้จัดการ ของ จำเลย จึง ไม่ ไว้วางใจ โจทก์ เมื่อ มีเหตุ อันควร เชื่อ ดังกล่าว จึง ฟัง ไม่ ถนัด ว่า เป็น การ เลิกจ้าง โดยไม่ เป็นธรรม แต่ ไม่ มี หลักฐาน แจ้งชัด ว่า โจทก์ เป็น ผู้ กระทำความผิด อาญา ต่อ จำเลย โจทก์ จึง มี สิทธิ เรียกร้อง สินจ้าง แทน การบอกกล่าว ล่วงหน้า ค่าชดเชย และ เงินบำเหน็จ ตาม ข้อบังคับ ของ จำเลยพิพากษา ให้ จำเลย จ่าย เงิน สาม จำนวน นี้ พร้อม ดอกเบี้ย แก่ โจทก์คำขอ อื่น ให้ ยก
โจทก์ และ จำเลย อุทธรณ์ ต่อ ศาลฎีกา
ศาลฎีกา แผนก คดีแรงงาน วินิจฉัย ว่า ศาลแรงงานกลาง ฟัง ข้อเท็จจริงว่า ไม่ มี พยานหลักฐาน แสดง โดย แจ้งชัด ว่า โจทก์ เป็น ผู้ กระทำความผิด ประการ ใด แต่ ได้ มี การ ลอบ ฆ่า นาย โยชิยูกิ การ เลิกจ้างโจทก์ มี สาเหตุ มา จาก จำเลย เชื่อ ว่า โจทก์ มี ส่วน พัวพัน กับ การพยายาม ฆ่า นาย โยชิยูกิ ทำ ให้ จำเลย เกิด ความ ไว้วางใจ โจทก์ จึงได้ เลิกจ้าง เสีย ที่ โจทก์ อ้าง ว่า การ เลิกจ้าง ที่ ไม่ ใช่ ไม่เป็นธรรม ตาม พระราชบญญัติ จัดตั้งศาลแรงงาน และ วิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 49 อัน นายจ้าง ไม่ต้อง จ่าย ค่าเสียหาย จะ มี ได้แต่ กรณี ที่ ลูกจ้าง กระทำ ผิด เท่านั้น โดย โจทก์ ยก ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ 47 และประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 583 เรื่อง ค่าชดเชย และ สินจ้าง แทนการ บอกกล่าว ล่วงหน้า ขึ้น เทียบเคียง ศาลฎีกา เห็นว่า กฎหมาย สาม ฉบับนั้น มี วัตถุประสงค์ และ มี ที่ ใช้ ต่างกัน จะ เทียบเคียง แปล ปรับเข้า ด้วยกัน มิได้ การ เลิกจ้าง ที่ ไม่ เป็นธรรม นั้น จักต้องพิเคราะห์ ว่า มี สาเหตุ เพียงพอ ที่ จะ เลิกจ้าง ได้ หรือ ไม่ เป็นประการ สำคัญ บาง กรณี แม้ ลูกจ้าง ไม่ ได้ กระทำ ผิด ใดๆ เลย มีความรู้ ความสามารถ มี ประสิทธิภาพ สูง แต่ นายจ้าง ประสบ ภาวะ ขาดทุนนายจ้าง ก็ อาจ เลิกจ้าง ลูกจ้าง ผู้นั้น เสียได้ โดย ไม่ ถือว่า เป็นการ เลิกจ้าง ที่ ไม่ เป็นธรรม กรณี ของ โจทก์ นี้ ศาลฎีกา เห็นพ้องด้วย ศาลแรงงานกลาง ว่า จำเลย เลิกจ้าง โจทก์ โดย มี สาเหตุ เพียงพอที่ จะ เลิกจ้าง ได้ ไม่ ถือว่า เป็น การ เลิกจ้าง ที่ ไม่ เป็นธรรมซึ่ง โจทก์ มี สิทธิ จะ เรียกร้อง ค่าเสียหาย ได้
พิพากษา ยืน.
