แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เนื้อสุกรที่จำเลยผู้กระทำผิดขายเกินราคาควบคุมให้แก่ผู้ซื้อนั้นเป็นของผู้ซื้อ ไม่ใช่ของจำเลยผู้กระทำผิด จะริบมิได้ (อ้างฎีกาที่ 379/2490)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจำหน่ายเนื้อสุกรเกินราคาควบคุมฝ่าฝืนประกาศฯ จำเลยให้การปฏิเสธได้ความว่า เนื้อสุกรของกลางเป็นของจำเลยจำหน่ายให้ ฮ.และ ว. คนละหนึ่งกิโลกรัมด้วยราคากิโลกรัมละ 7 บาท 50 สตางค์ เกินราคาสูงสุดที่ควบคุมกิโลกรัมละ 80 สตางค์ เมื่อ ฮ. และ ว. ซื้อแล้ว ก็มีเจ้าหน้าที่เอาไปจาก ฮ. และ ว. เพื่อยึดเป็นของกลาง
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยขายเนื้อสุกรเกินราคาควบคุมดังกล่าว พิพากษาว่าจำเลยผิดพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร 2490 มาตรา 8, 17, 18 และประกาศคณะกรรมการฯ พระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำผิด 2489 มาตรา 6, 7, 8, 9 ปรับ 1000 บาท ให้จ่ายสินบลร้อยละ 30 ให้จ่ายรางวัลร้อยละ 15 ของค่าปรับ ส่วนเนื้อสุกรของกลางศาลชั้นต้นให้ริบ แต่ศาลอุทธรณ์ไม่ริบ แต่มีความเห็นแย้งว่าต้องริบตามพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร 2490 มาตรา 29
โจทก์ฎีกา ขอให้ริบเนื้อสุกรของกลาง
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงดังกล่าว และเห็นว่าเนื้อสุกรเป็นของ ฮ.และ ว. เพราะฮ. และ ว. ซื้อจากจำเลย หิ้วออกมานอกร้านแล้ว จำเลยผู้ขายก็มิได้โต้แย้งว่าไม่ใช่ของผู้ซื้อ ตามพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร 2490 มาตรา 29 ไม่ได้กล่าวว่าให้ริบโดยไม่เลือกว่า เป็นของผู้กระทำผิดหรือมิใช่เนื้อสุกรไม่ใช่ของจำเลยผู้กระทำผิดแต่เป็นของผู้ซื้อ ซึ่งมิใช่ผู้กระทำผิด จะริบมิได้
พิพากษายืน
