แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อแตกต่างระหว่างลูกจ้างประจำกับลูกจ้างชั่วคราวอยู่ที่วัตถุประสงค์ของการจ้าง ไม่ใช่อยู่ที่จำนวนวันทำงานหรือค่าจ้างในแต่ละเดือน ถ้านายจ้างตกลงจ้างลูกจ้างไว้เป็นประจำก็ถือว่าเป็นลูกจ้างประจำ แต่ถ้าตกลงจ้างไว้เพียงเพื่อให้ทำงานซึ่งมีลักษณะเป็นครั้งคราว เป็นงานจรหรือเป็นงานตามฤดูกาลก็ถือว่าเป็นลูกจ้างชั่วคราว เมื่อจำเลยจ้างโจทก์นั้นจำเลยมิได้แสดงความประสงค์ว่าจะจ้างประจำหรือจ้างชั่วคราว และมิได้กำหนดระยะเวลาการจ้างไว้ แต่ลักษณะงานของจำเลยเป็นงานซึ่งมีอยู่โดยสม่ำเสมอ ไม่ใช่ทำเสร็จครั้งหนึ่งแล้วก็เป็นอันเสร็จสิ้นกันไปโดยไม่มีงานให้ทำอีก ต้องถือว่าจำเลยจ้างโจทก์ให้ทำงานไปตามปกติจนกว่าจะมีการเลิกสัญญาจ้างต่อกัน โจทก์จึงเป็นลูกจ้างประจำของจำเลย ข้อตกลงที่ให้โจทก์ทำงานเฉพาะวันเสาร์วันอาทิตย์หรือวันหยุดราชการ โดยจ่ายค่าจ้างเฉพาะวันที่มาทำงานนั้น เป็นข้อตกลงกำหนดจำนวนวันทำงานและค่าจ้างกันเท่านั้น ไม่ทำให้โจทก์กลายเป็นลูกจ้างชั่วคราวของจำเลย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นลูกจ้างประจำของจำเลยทำหน้าที่เภสัชกรห้องยา ทำงานสัปดาห์ละ ๓ วัน ค่าจ้างวันละ ๓๐๐ บาท กำหนดจ่ายค่าจ้างทุกวันสิ้นเดือน จำเลยมีหนังสือแจ้งโจทก์มิให้เข้าทำงานกับจำเลยโดยไม่มีกำหนดเวลาและไม่มีสาเหตุ เป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรม ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าเสียหายค่าชดเชยสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า และค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปีพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์เป็นลูกจ้างชั่วคราวมิใช่ลูกจ้างประจำ จำเลยเพียงมีคำสั่งพักเวรโจทก์ เนื่องจากโจทก์เอาบุคคลอื่นมาเข้าเวรแทนโดยไม่ได้รับอนุญาตจากจำเลย และไม่มาทำงานตามกำหนด กับมีปัญหาเรื่องความสามัคคีกับผู้ร่วมงาน จำเลยมิได้เลิกจ้างโจทก์ โจทก์ไม่ได้ไปติดต่อกับจำเลยเอง โจทก์ไม่มีสิทธิหยุดพักผ่อนประจำปี และไม่มีสิทธิเรียกเงินตามฟ้อง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางฟังว่าจำเลยเป็นลูกจ้างประจำมีสิทธิหยุดพักผ่อนประจำปี แต่จำเลยยังไม่ได้เลิกจ้างโจทก์ พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปีพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ คำขออื่นให้ยก
โจทก์จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยในปัญหาว่าโจทก์เป็นลูกจ้างประจำหรือไม่ว่า ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงานข้อ ๒ กำหนดลักษณะของลูกจ้างประจำกับลูกจ้างชั่วคราวไว้แตกต่างกัน กล่าวคือ ลูกจ้างประจำหมายความว่า ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้เป็นการประจำ ส่วนลูกจ้างชั่วคราวหมายความว่า ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้ไม่เป็นการประจำเพื่อทำงานอันมีลักษณะเป็นครั้งคราวเป็นการจร หรือเป็นไปตามฤดูกาล ข้อแตกต่างระหว่างลูกจ้างประจำกับลูกจ้างชั่วคราวจึงอยู่ที่วัตถุประสงค์ของการจ้าง ไม่ใช่อยู่ที่จำนวนวันทำงานหรือค่าจ้างในแต่ละเดือน ถ้านายจ้างตกลงจ้างลูกจ้างไว้เป็นประจำก็ถือว่าเป็นลูกจ้างประจำ แต่ถ้าตกลงจ้างไว้เพียงเพื่อให้ทำงานซึ่งมีลักษณะเป็นครั้งคราวเป็นงานจรหรือเป็นงานตามฤดูกาล ก็ถือว่าเป็นลูกจ้างชั่วคราว คดีนี้ปรากฏว่าเมื่อจำเลยจ้างโจทก์นั้น จำเลยมิได้แสดงความประสงค์ว่าจะจ้างประจำหรือจ้างชั่วคราวทั้งมิได้กำหนดระยะเวลาการจ้างไว้แต่ลักษณะงานของจำเลยเป็นงานซึ่งมีอยู่โดยสม่ำเสมอ ไม่ใช่ทำเสร็จครั้งหนึ่งแล้วก็เป็นอันเสร็จสิ้นกันไปโดยไม่มีงานให้ทำอีก จึงไม่ใช่เป็นงานซึ่งมีลักษณะต้องทำเป็นครั้งคราว เป็นงานจรหรือเป็นงานตามฤดูกาลต้องถือว่าจำเลยจ้างโจทก์ให้ทำงานไปตามปกติจนกว่าจะมีการเลิกสัญญาจ้างต่อกันโจทก์จึงเป็นลูกจ้างประจำของจำเลย ข้อที่จำเลยตกลงให้โจทก์ทำงานเฉพาะวันเสาร์วันอาทิตย์หรือวันหยุดราชการ โดยจ่ายค่าจ้างเฉพาะวันที่มาทำงานนั้นเป็นข้อตกลงกำหนดจำนวนวันทำงานและค่าจ้างกันเท่านั้น ไม่ทำให้โจทก์กลายเป็นลูกจ้างชั่วคราวของจำเลย
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยไม่ต้องจ่ายค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปีให้แก่โจทก์ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง
