แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ทำการโรงสี ซึ่งมีหน้าที่ต้องทำบัญชีแสดงรายการปริมาณข้าวซึ่งมีอยู่ ได้มาและขายไปตามประมวลรัษฎากรมาตรา 201 นั้นถ้าไม่แสดงรายการปริมาณข้าวดังกล่าวแล้ว ย่อมเข้ามาตรา 202 แห่งประมวลรัษฎากรซึ่งจะต้องเสียเงินเพิ่มอีก 10 เท่า แต่ถ้าได้แสดงรายการปริมาณข้าวแล้วแต่ลงจำนวนข้าวผิดไปเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องไม่แสดงรายการตามมาตรา 202 ฉะนั้นจึงจะเรียกเงินเพิ่ม 10 เท่าจากผู้ทำการโรงสีไม่ได้ถ้าเรียกเพิ่มไว้แล้ว ผู้ทำการโรงสีฟ้องเรียกคืนได้
ย่อยาว
โจทก์เป็นผู้ทำการโรงสี มีหน้าที่ต้องทำบัญชีแสดงรายการปริมาณข้าวซึ่งมีอยู่ได้มาและขายไปตามประมวลรัษฎากรมาตรา ๒๐๑ ในวันที่ ๒๕ มกราคม ๒๔๙๐ โจทก์ขายข้าวให้แก่องค์การข้าว ๓ จำนวน คือ ๒๐๐๐,๒๐๐๐,๔๐๐๐ กระสอบ เป็นน้ำหนักทั้งหมด ๑๓๓๓๓.๓๓ หาบแต่โจทก์ลงบัญชีเพียง ๑๓๓๓.๓๓ หาบ จำเลยหาว่าโจทก์หลีกเลี่ยงภาษี และสั่งให้โจทก์เสียภาษีเพิ่มอีก ๑๐ เท่า ซึ่งโจทก์ได้เสียไปแล้ว แต่มาฟ้องเรียกคืนเป็นคดีนี้
ศาลชั้นต้นเห็นว่า การแสดงปริมาณข้าวที่จำหน่ายไปตามมาตรา ๒๐๑ ต้องแสดงให้ครบถ้วน หากแสดงขาดจำนวนไป จำนวนที่ขาดย่อมถือว่าไม่ได้แสดง จำเลยย่อมมีอำนาจเรียกเพิ่มภาษีได้ตามมาตรา ๒๐๒ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามตัวบทมาตรา๒๐๒ ใช้คำว่าไม่แสดงรายการปริมาณข้าวที่จำหน่ายตามมาตรา ๒๐๑ คดีนี้โจทก์ได้แสดงรายการปริมาณข้าวแล้ว หากแต่ผิดไป จะว่าเข้ามาตรา ๒๐๒ ไม่ได้ เพราะไม่ใช่เรื่องโจทก์ไม่แสดง จึงพิพากษากลับศาลล่าง ให้จำเลยคืนเงินที่เรียกเกิน แก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ย
