แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
เมื่อจำเลยขาดนัดยื่นคำให้การ โจทก์มีหน้าที่ตาม ป.วิ.พ.มาตรา 198 ที่จะต้องมีคำขอต่อศาลภายใน 15 วัน นับแต่เวลาที่กำหนดให้จำเลยยื่นคำให้การได้สิ้นสุดลง เพื่อให้ศาลมีคำสั่งว่า จำเลยขาดนัดการที่จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลอนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การ โดยอ้างว่ามิได้จงใจขาดนัด และศาลสั่งไต่สวนคำร้องดังกล่าวมีคำสั่งไม่รับคำให้การของจำเลย เป็นเรื่องระหว่างศาลกับจำเลย มิใช่เหตุที่จะทำให้โจทก์ได้รับการยกเว้นที่จะไม่ต้องปฏิบัติหน้าที่ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 198.
ย่อยาว
มูลกรณีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องจำเลยที่ 1 เรียกค่าเสียหายฐานผิดสัญญาเช่าซื้อรถยนต์เป็นเงิน 106,496 บาท จำเลยที่ 2เป็นผู้ค้ำประกันต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 ด้วย
ศาลชั้นต้นส่งหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องให้จำเลยที่ 2 เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน 2528 ซึ่งครบกำหนดยื่นคำให้การวันที่ 10 มิถุนายน2528 แต่จำเลยที่ 2 ยื่นคำให้การในวันที่ 11 มิถุนายน 2528ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำให้การของจำเลยที่ 2
วันที่ 12 มิถุนายน 2528 จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องว่ามิได้จงใจขาดนัดยื่นคำให้การ เหตุที่ยื่นคำให้การเกินกำหนดเพราะจำวันรับหมายผิด ขอให้ศาลอนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การ ศาลชั้นต้นไต่สวนคำร้องดังกล่าวเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม 2528 แล้วมีคำสั่งในวันเดียวกันนั้นให้ยกคำร้อง
เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม 2528 จำเลยที่ 2 ยื่นคำแถลงคัดค้านคำสั่งศาลชั้นต้น เพื่อใช้สิทธิอุทธรณ์ฎีกาต่อไป ศาลชั้นต้นรับคำคัดค้านของจำเลยที่ 2 และมีคำสั่งว่าโจทก์มิได้ยื่นคำร้องต่อศาลภายใน 15 วัน นับแต่ระยะเวลาที่กำหนดให้จำเลยยื่นคำให้การสิ้นสุดลงคือนับเต่วันที่ 10 มิถุนายน 2528 จึงให้จำหน่ายคดีเฉพาะจำเลยที่ 2ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198
วันที่ 25 กรกฎาคม 2528 โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งว่าจำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ ศาลสั่งว่าได้สั่งจำหน่ายคดีเฉพาะจำเลยที่ 2 เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม 2528 แล้ว ให้ยกคำร้อง
โจทก์อุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ได้ความว่า จำเลยที่ 2 ได้รับหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน 2528 ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 177 จำเลยที่ 2 มีหน้าที่ต้องยื่นคำให้การภายใน 8 วัน กล่าวคือต้องยื่นคำให้การภายในวันที่ 10 มิถุนายน 2528 จำเลยที่ 2 ยื่นคำให้การวันที่ 11มิถุนายน 2528 เกินกำหนด 8 วัน ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 177 ให้ถือว่าจำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ โจทก์มีหน้าที่ตามมาตรา 198 ที่จะต้องมีคำขอต่อศาลภายใน 15 วัน นับแต่ระยะเวลาที่กำหนดให้จำเลยยื่นคำให้การได้สิ้นสุดลง เพื่อให้ศาลมีคำสั่งว่าจำเลยขาดนัด สำหรับในกรณีนี้โจทก์ต้องยื่นคำขอภายในวันที่ 25มิถุนายน 2528 การที่จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องขอให้ศาลอนุญาตให้จำเลยยื่นคำให้การโดยอ้างว่ามิได้จงใจขาดนัดและศาลสั่งไต่สวนคำร้องดังกล่าวนั้น เป็นเรื่องระหว่างศาลกับจำเลยที่ 2 มิใช่เหตุที่จะทำให้โจทก์ได้รับการยกเว้นที่จะไม่ต้องปฏิบัติหน้าที่ของตนตามกฎหมายที่โจทก์ฎีกาว่ากรณีนี้เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม ควรนับระยะเวลาสิ้นสุดระยะเวลายื่นคำให้การของจำเลยที่ 2 ในวันที่ศาลมีคำสั่งไม่อนุญาตให้จำเลยที่ 2 ยื่นคำให้การในวันที่ 10 กรกฎาคม 2528นั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198มีข้อความชัดเจนอยู่แล้ว ไม่อาจขยายความออกไปได้ดังที่โจทก์ฎีกาฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน.
