แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลูกจ้างมีหน้าที่ขับรถยนต์ เมื่องานเลิกแล้วได้ขับรถยนต์ของนายจ้าง (กรมโยธาเทศบาล) บรรทุกเครื่องครัวของคนงานอีกคนหนึ่งเอาไปส่งยังบ้านพี่สาวของคนงานนั้นอันเป็นกิจธุระส่วนตัว โดยไม่ได้รับอนุญาต จากผู้มีหน้าที่ควบคุมดูแลรถยนต์ แล้วไปชนบุตรของโจทก์ตาย การละเมิดนี้ไม่ใช่การกระทำในทางการที่จ้าง นายจ้างไม่ต้องร่วมรับผิดในผลแห่งการละเมิดด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นลูกจ้างของจำเลยที่ 2 ขับรถยนต์ของจำเลยที่ 2 อันเป็นการกระทำในทางการที่จ้าง ชนบุตรของโจทก์ถึงแก่ความตาย เป็นการละเมิด ขอให้จำเลยทั้งสองใช้ค่าเสียหาย
จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การ ส่วนจำเลยที่ 2 ต่อสู้ว่าจำเลยที่ 1 ลักลอบเอารถยนต์ของจำเลยที่ 2 ไปใช้ในกิจธุระส่วนตัว จำเลยที่ 2 ไม่ต้องร่วมรับผิด
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 แต่ผู้เดียวรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ขอให้จำเลยที่ 2 ร่วมรับผิด
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยที่ 2 ร่วมกับจำเลยที่ 1 รับผิดต่อโจทก์ด้วย
จำเลยที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 1 เป็นคนขับรถยนต์ (ลูกจ้าง) ของจำเลยที่ 2 เมื่องานเลิกแล้วได้ขับรถยนต์ของจำเลยที่ 2 บรรทุกเครื่องครัวของคนงานไปส่งยังบ้านพี่สาวของคนงานนั้นอันเป็นกิจธุระส่วนตัว โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้บังคับบัญชา แล้วไปชนบุตรของโจทก์ตาย วินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยที่ 1 ไม่ใช่การกระทำในทางการที่จ้าง จำเลยที่ 2 จึงไม่ต้องร่วมรับผิดในผลแห่งการละเมิดนี้
พิพากษาแก้
