แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เช่าห้องแถวกันโดยชำระค่าเช่าเป็นรายเดือน ผู้ให้เช่าบอกเลิกการเช่ากับผู้เช่าในวันที่ 9 ของเดือน แล้วยื่นฟ้องขับไล่ผู้เช่าในวันที่ 22 ของเดือนถัดไปเช่นนี้ยังถือไม่ได้ว่าได้มีการบอกเลิกการเช่าล่วงหน้าชั่วกำหนดเวลาชำระค่าเช่าระยะหนึ่งแล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ได้รับซื้อห้องแถวรายพิพาทไว้ จำเลยเป็นผู้เช่าห้องแถวรายพิพาททำการค้าอยู่เดิมแต่มิได้ทำสัญญาเช่าต่อกันโดยชำระค่าเช่าเป็นรายเดือน โจทก์ประสงค์จะเข้าอยู่จึงได้บอกกล่าวให้จำเลยออกไป จำเลยเพิกเฉย จึงขอให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่าได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ และตัดฟ้องว่าโจทก์บอกเลิกการเช่าไม่ถูกต้องตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 566
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลย
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่าการบอกเลิกการเช่าไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 566
ศาลฎีกาเห็นว่าแม้การเช่าจะมิได้ทำสัญญากันไว้เป็นหนังสือโจทก์ก็ต้องบอกเลิกการเช่าตาม มาตรา 566 คดีนี้ได้ความว่าโจทก์บอกเลิกการเช่าเมื่อวันที่ 9 กันยายน 2496 และฟ้องขับไล่เมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 2496 ยังถือไม่ได้ว่าได้บอกเลิกการเช่าแล้วก่อนชั่วกำหนดเวลาชำระค่าเช่าระยะหนึ่งเป็นอย่างน้อยตามมาตรา 566 พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
