แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ได้รับคำสั่งจากนายจ้างให้เดินทางจากกรุงเทพมหานครเพื่อไปปฏิบัติหน้าที่ตบแต่งอาคารธนาคาร กสิกรไทย สาขา ประจวบคีรีขันธ์ ในตอนบ่ายของวันรุ่งขึ้น โจทก์ไปถึงเวลากลางคืนจึงได้นอนหลับบนรถยนต์บรรทุกของนายจ้างที่โดยสารไป ไม่ได้เข้าพักกับลูกจ้างคนอื่นในโรงแรมที่ นายจ้าง จัดไว้ให้ การที่โจทก์พลัดตกจากรถยนต์บรรทุกจนเป็นเหตุให้ได้รับอันตรายแก่กายในคืนนั้นซึ่งเป็นระยะเวลาที่โจทก์ต้องพักผ่อนเพื่อเตรียมปฏิบัติหน้าที่ตามกำหนด ไม่ใช่เวลาที่โจทก์ปฏิบัติงานตามหน้าที่ จึงหาใช่เป็นการประสบอันตรายเนื่องจากการทำงานให้แก่นายจ้างไม่.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า บริษัทกรุงสยาม จำกัด นายจ้างมีคำสั่งให้โจทก์กับลูกจ้างอื่นไปตบแต่งอาคารธนาคารกสิกรไทย สาขาประจวบคีรีขันธ์ ในคืนเกิดเหตุขณะโจทก์นอนพักบนรถยนต์บรรทุกนายจ้างได้พลัดตกกระแทกพื้น เป็นการประสบอันตรายเนื่องจากการทำงานให้แก่นายจ้าง โจทก์ขอรับเงินทดแทนจากกองทุนเงินทดแทนกรมแรงงานแล้ว แต่จำเลยไม่จ่ายให้ขอให้บังคับจำเลยจ่ายเงินดังกล่าวให้แก่โจทก์
จำเลยให้การว่า ที่โจทก์ประสบอันตรายนั้น ไม่ใช่เนื่องมาจากการทำงานให้แก่นายจ้าง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้วพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ที่โจทก์อุทธรณ์ว่า ระยะเวลาทำงานต้องถือว่าได้เริ่มต้นตั้งแต่ตอนเย็นของวันที่ 25 มิถุนายน2530 ซึ่งเป็นเวลาที่โจทก์เดินทางจนถึงสถานที่พักที่นายจ้างจัดไว้ตลอดมาจนติดตั้งเฟอร์นิเจอร์และตบแต่งอาคารของธนาคารกสิกรไทยสาขาประจวบคีรีขันธ์ เสร็จ และเดินทางกลับถึงกรุงเทพมหานครมิใช่เป็นช่วงเวลาตั้งแต่ 16 นาฬิกา ถึง 20 นาฬิกา เท่านั้นพิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงได้ความว่า โจทก์เป็นลูกจ้างประจำของบริษัทกรุงสยาม จำกัด ทำหน้าที่ช่างทาสีตบแต่ง เมื่อวันที่ 25มิถุนายน 2530 โจทก์เดินทางโดยรถยนต์บรรทุกไปจังหวัดประจวบคีรีขันธ์เพื่อทาสีตบแต่งอาคารสำนักงานธนาคารกสิกรไทย สาขาประจวบคีรีขันธ์ โจทก์ได้นอนหลับบนรถยนต์บรรทุกตั้งแต่อำเภอปราณบุรีจนถึงจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ นายพันธ์ศักดิ์ ทิวาพัฒน์ กับพวกซึ่งเป็นลูกจ้างของบริษัทกรุงสยาม จำกัด ได้เรียกโจทก์ไปนอนพักในโรงแรมแต่โจทก์ไม่ยอมลุกขึ้น จนเวลาประมาณ 3 นาฬิกา ของวันที่ 26มิถุนายน 2530 โจทก์ลงจากรถยนต์บรรทุกแล้วตกลงมาที่พื้นดินเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับอันตราย แขนและขาขวาใช้งานไม่ได้เนื่องจากไขสันหลังและเส้นประสาทถูกกดทับศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์มีหน้าที่ทาสีตบแต่งและศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์จะต้องทำงานตามหน้าที่ ณ อาคารธนาคารกสิกรไทย สาขาประจวบคีรีขันธ์ ตั้งแต่เวลา 16-20 นาฬิกา ของวันที่ 26 มิถุนายน 2530 ดังนั้น ในระยะเวลาที่โจทก์ประสบอันตรายจึงมิใช่เป็นระยะเวลาที่โจทก์ปฏิบัติงานในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากนายจ้าง การที่นายจ้างจัดรถยนต์บรรทุกเฟอร์นิเจอร์และให้โจทก์โดยสารมาด้วยก็เพื่อความสะดวกในการเดินทางไปปฏิบัติงานเท่านั้น การประสบอันตรายของโจทก์เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในระยะเวลาที่โจทก์ต้องพักผ่อนเพื่อเตรียมปฏิบัติงานตามกำหนดเวลาดังกล่าว กรณีจึงมิใช่เป็นการประสบอันตรายเนื่องจากการทำงานให้แก่นายจ้างตามความหมายของคำว่า”ประสบอันตราย” ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่องการคุ้มครองแรงงาน ข้อ 2 ที่โจทก์จะเรียกร้องเอาค่าทดแทนได้ ฯลฯ
พิพากษายืน.
