แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ประกาศบำเหน็จแก่ผู้นำจับ ร.ศ.126 จะควรได้บำเหน็จในการจับเมื่อใด
ย่อยาว
คดีนี้ศาลล่างตัดสินลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๒๑ กะทง ๑ แลให้จำคุก ม.ฐานหลบหนีตามมาตรา ๑๖๓ กับให้ปรับจำเลยเปนพินัย ๖๐ บาท ตาม พ.ร.บ.ฆ่าโคกระบือแลสุกร ร.ศ.๑๑๙ มาตรา ๑๘ กับให้ใช้ทรัพย์ ส่วนข้อที่โจทย์ฟ้องขอให้เสียค่าบำเหน็จแก่ น.ผู้จับด้วยนั้นให้ยกเสีย
โจทย์ฎีกาคัดค้านว่า แม้เจ้าพนักงานจะยังไม่ได้จ่ายเงินให้แก่ น.ผู้นำจับไปก่อนก็ดี ศาลฎีกาเคยบังคับให้ อ้างฎีกาที่ ๓๙๖/๒๔๖๘
ฎีกาตัดสินว่า ตามประกาศให้บำเหน็จจับผู้กระทำผิดต่อภาษีอากร ร.ศ.๑๒๑ มีความว่า “เงินหลวงที่ออกไปเปนค่าบำเหน็จแก่ผู้นำจับ ฯลฯ ให้ศาลมีอำนาจตัดสินให้ผู้ล่วงต่อพระราชบัญญัติเหล่านี้เสียด้วยอีกโสดหนึ่งต่างหากจากเงินค่าปรับ” คดีนี้เจ้าพนักงานยังไม่ได้จ่ายเงินให้แก่ น.ผู้จับเพราะฉนั้นจะใช้ประกาศนี้มาบังคับจำเลยยังไม่ได้ฎีกาที่อ้างมานั้นรูปคดีผิดกับเรื่องนี้ แลคดีนี้โจทย์สืบไม่ได้ว่า ได้มีสัญญาระหว่างเจ้าพนักงานกับ น.จึงตัดสินยืน
