แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ภริยาผู้เสียหายเป็นหนี้จำเลย จำเลยจึงตามไปที่บ้านผู้เสียหายและเอาตู้เย็นของผู้เสียหายไปเพื่อให้ผู้เสียหายและภริยาผู้เสียหายไปติดต่อชำระหนี้ที่ค้างต่อกัน การกระทำของจำเลยจึงมิได้เป็นการเอาทรัพย์ของผู้อื่นไปโดยทุจริตหรือเพื่อแสวงหาประโยชน์ที่มิควรได้โดยชอบด้วยกฎหมายสำหรับตนเองหรือผู้อื่น ไม่เป็นความผิดฐานลักทรัพย์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกร่วมกันเข้าไปในบ้านของผู้เสียหายโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วลักตู้เย็นของผู้เสียหายไปโดยใช้รถยนต์กระบะเป็นยานพาหนะเพื่อลักทรัพย์นั้นไป ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335, 336 ทวิ, 83 และริบรถยนต์ของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 334 ประกอบด้วยมาตรา 336 ทวิ ให้จำคุกจำเลย2 ปี คำขอให้ริบรถยนต์ของกลางให้ยก
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยนำสืบว่าภริยาผู้เสียหายเป็นหนี้จำเลยจำนวน 20,000 บาท ปรากฏตามสำเนาภาพถ่ายเช็คเอกสารหมาย ล.2จำเลยได้โทรศัพท์ทวงถาม เมื่อภริยาผู้เสียหายได้ยินเสียงจำเลยก็รีบวางหูโทรศัพท์ กอปรกับทราบจากบุคคลอื่นว่าภริยาผู้เสียหายมีหนี้สินมากธนาคารจะยึดบ้าน ผู้เสียหายและภริยาผู้เสียหายจะหลบหนีจึงติดตามไปที่บ้านผู้เสียหาย พบนายสุทัศน์ วรรณก้อน บอกว่ามาทวงหนี้จากผู้เสียหายเช่นกัน ได้ตรวจบ้านผู้เสียหายแล้วปรากฏว่าทรัพย์สินเช่น โต๊ะ เก้าอี้ เครื่องเล่นวีดีโอเทป และของมีค่าอื่น ๆที่เคยมีหายไปหมด จึงบอกเด็กชายก้องเกียรติว่าจะยกตู้เย็นไปเมื่อผู้เสียหายและภริยาผู้เสียหายกลับมาขอให้ติดต่อกับจำเลยที่จำเลยเอาตู้เย็นไปไม่ได้คิดเอาไปหักหนี้เพียงแต่ต้องการให้ผู้เสียหายและภริยาผู้เสียหายไปติดต่อชำระหนี้ตามที่จำเลยนำสืบนี้โจทก์ไม่มีพยานมาหักล้างทั้งปรากฏหลักฐานแจ้งชัดว่า ภริยาผู้เสียหายเป็นหนี้จำเลยตามสำเนาภาพถ่ายเช็คเอกสารหมาย ล.2 ซึ่งผู้เสียหายได้เบิกความยอมรับว่า ภริยาผู้เสียหายเป็นผู้ออกเช็คดังกล่าวไว้ด้วย รูปคดีจึงฟังข้อเท็จจริงได้ว่าจำเลยเอาตู้เย็นของผู้เสียหายไปเพื่อให้ผู้เสียหายและภริยาผู้เสียหายไปติดต่อชำระหนี้ที่ค้างต่อกัน การกระทำของจำเลยจึงมิได้เป็นการเอาทรัพย์ของผู้อื่นไปโดยทุจริต หรือเพื่อแสวงหาประโยชน์ที่มิควรได้โดยชอบด้วยกฎหมายสำหรับตนเองหรือผู้อื่น ไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายอาญามาตรา 334 จำเลยจึงไม่มีความผิด
พิพากษากลับ
