แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ร้องขอเพิ่มเติมฟ้องก่อนจำเลยยื่นคำให้การต่อสู้คดีและก่อนสืบพยานนั้น เมื่อมีเหตุอันสมควรแล้วก็ควรอนุญาตให้เพิ่มเติมได้ เพราะข้อที่ว่าจำเลยจะเสียเปรียบหรือหลงข้อต่อสู้คดีไม่อาจเกิดขึ้นได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๑๑, ๗๓, ๗๔ โดยกล่าวว่าจำเลยได้บังอาจตัดฟันชักลากไม้ตะแบก ๒ ต้น คิดเป็นเนื้อไม้ ๓.๑๘ ลูกบาศก์เมตร ซึ่งเป็นไม้ประเภทหวงห้ามในป่าโคกหนองชี โดยมิไ้ดรับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก่อนวันนัดพิจารณาและก่อนศาลถามคำให้การจำเลยโจทก์ได้ยื่นคำร้องขอเพิ่มเติมฟ้อง เพื่อให้ชัดเจนว่าไม้ตะแบกที่จำเลยตัดฟันเป็นไม้หวงห้ามตามพระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม ๒๔๘๕ และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตราธิการได้ออกประกาศกำหนดขนาดจำกัด และอัตรค่าภาคหลวงในเขตจังหวัดกาฬสินธ์แล้วและทางราชการได้คัดสำเนาพระราชกฤษฎีกาและประกาศดังกล่าวไว้ ณะที่ว่าการอำเภอ และที่ทำการกำนันและที่สาธารณะสถานที่เกี่ยวข้องกับในคดีนี้และจำเลยได้ทราบประกาศนี้แล้ว ต่อมาได้ยื่นคำร้องแถลงถึงเหตุขออนุญาตเพิ่มเติมฟ้องที่กล่าว
ถึงวันนัดพิจารณาศาลชั้นต้นไม่อนุญาตให้โจทก์เพิ่มเติมฟ้องและได้สอบถามคำให้การจำเลย จำเลยรับสารภาพตลอดข้อหา ศาลชั้นต้นงดสืบพยาน แล้ววินิจฉัยว่าฟ้องของโจทก์ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ลงโทษจำเลยไม่ได้พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นอนุญาตให้โจทก์เพิ่มเติมฟ้องได้ และให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ร้องขอเพิ่มเติมฟ้องก่อนจำเลยได้ยื่นคำให้การต่อสู้คดี และก่อนสืบพยานข้อที่ว่าจำเลยจะเสียเปรียบหรือหลงข้อต่อสู้ คดีจึงไม่อาจเกิดขึ้นทั้งคดีก็มีเหตุอันสมควรที่จะอนุญาตให้โจทก์เพิ่มเติมฟ้องได้ตามคำร้อง
จึงพิพากษายืน
