แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยกระทำชำเราเด็กหญิงอายุ 4 ขวบจนน้ำอสุจิของจำเลยเปื้อนของลับของเด็กหญิง แต่ของลับของจำเลยไม่ได้เข้าไปในช่องคลอดโดยเข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอด และปรากฏตามใบชันสูตรบาดแผลของแพทย์ว่าบริเวรรอบปากช่องคลอดมีแผลช้ำถลอกเวลาซับมีเลือดออก เยื่อปิดปากช่องคลอดฉีกขาด ไม่พบเชื้ออสุจิเช่นนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยฟังได้ว่าเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราแล้วไม่ใช่ฐานกระทำอนาจาร
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและยื่นคำร้องเพิ่มเติมฟ้องว่าเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2498 จำเลยกระทำอนาจารโดยใช้อำนาจด้วยกำลังกายจับเด็กหญิงพูนสุข นวล อายุ 4 ปี บุตรนางจรัญ นวล กดลงนอนหงายแล้วกระทำชำเราขืนใจเด็กหญิงพูนสุข นวล จนสำเร็จความใคร่ 1 ครั้งเหตุเกิดตำบลในเมือง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์ คดีนี้นายสมบัติและนางจรัญ บิดามารดาของเด็กหญิงพูนสุขได้ร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีแล้ว ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา 245, 244 ที่แก้ไข
ชั้นแรกจำเลยให้การปฏิเสธ ต่อเมื่อสืบพยานโจทก์ได้ 4 ปากแล้วจำเลยถอนคำให้การเดิมขอให้การรับสารภาพฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราโจทก์ขอสืบพยานต่อไป ศาลเรียกใบชัณสูตรบาดแผลจากโจทก์เห็นว่าคดีนี้พอวินิจฉัยได้ ให้งดสืบพยานโจทก์จำเลยเสีย
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าโจทก์หาจำเลยกระทำอนาจารและข่มขืนกระทำชำเรา จำเลยรับฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเรา แต่ปรากฏตามใบชัณสูตรบาดแผลของแพทย์โจทก์ส่งว่าบริเวณรอบปากช่องคลอดมีแผลช้ำถลอกเวลาซับมีเลือดออก เยื่อปิดปากช่องคลอดฉีกขาดไม่พบเชื้ออสุจิแพทย์ผู้ตรวจพิเคราะห์เห็นว่าถูกข่มขืนชำเราแต่ของลับของชายไม่ได้เข้าไปภายในช่องคลอด แต่เข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอดจึงทำให้เยื่อปิดปากช่องคลอดขาดดังนี้ ประกอบทั้งนางจรัญก็ว่าช่องคลอดของเด็กขนาดนี้ยังทำชำเราเข้าไปไม่ได้เห็นได้ว่าการกระทำของจำเลยยังไม่เข้าขั้นถึงชำเราแต่เข้าขั้นอนาจารจำเลยจึงไม่มีผิดฐานกระทำชำเราหรือพยายามข่มขืนกระทำชำเราตาม มาตรา 244 แต่มีผิดฐานทำอนาจารตาม มาตรา 245 ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 311/2490 ระหว่างอัยการสมุทรสาคร โจทก์ นายฮะหรือซี้ฮะจำเลย ให้จำคุกจำเลยไว้ 1 ปี ลดรับสารภาพกึ่งหนึ่งคงจำคุก 6 เดือน
โจทก์อุทธรณ์แก้กำหนดโทษให้สูงขึ้น
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเมื่อพิเคราะห์ตามรายงานชัณสูตรบาดแผลของแพทย์แล้วไม่จำเป็นต้องฟังคำของนายแพทย์ คดีก็พอวินิจฉัยได้และเห็นว่าบาดแผลของเด็กหญิงพูนสุข เท่าที่ปรากฏตามรายงานชัณสูตรบาดแผลประกอบคำรับสารภาพของจำเลยเป็นการแสดงชัดอยู่แล้วว่าของลับของจำเลยได้ไปถูไถอยู่ตรงที่ปากช่องคลอดของเด็กหญิงพูนสุข จึงทำให้เยื่อปิดช่องคลอดฉีกขาดและจำเลยได้พยายามกระทำจะให้ของลับล่วงล้ำเข้าไปในช่องคลอดโดยแรงเพื่อความสำเร็จแต่หากเข้าไปไม่ได้จึงเข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอด เป็นเหตุให้ปากช่องคลอดของเด็กหญิงพูนสุขถึงขนาดช้ำถลอก เวลาซับมีโลหิตออก การกระทำของจำเลยฟังได้ว่าเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 874/2491 ระหว่างพนักงานอัยการ กรมอัยการ โจทก์ นายสุจิตต์ จันทโร จำเลยและจำเลยได้กระทำแก่เด็กหญิงพูนสุข มีอายุเพียง 4 ขวบบุตรนายจ้างซึ่งจำเลยเป็นผู้เลี้ยงเป็นการผิดศีลธรรมอย่างร้ายแรงสมควรลงโทษให้หนัก จึงพิพากษาแก้ให้จำคุกจำเลยตามกฎหมายอาญา มาตรา 244-60 มีกำหนด 4 ปี ลดฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่งคงจำคุกจำเลย 2 ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิเคราะห์ใคร่ครวญการกระทำของจำเลยที่กระทำชำเราเด็กหญิงพูนสุขดังได้กล่าวมา ประกอบกับรายงานการชัณสูตรบาดแผลของเด็กหญิงพูนสุขอันเป็นผลซึ่งเกิดจากการกระทำของจำเลยดังที่ศาลทั้งสองได้หยิบยกขึ้นกล่าวมานั้นเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่าโดยเฉพาะข้อเท็จจริงคดีนี้การกระทำของจำเลยถึงขั้นเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราแล้ว ดังเหตุผลที่ศาลอุทธรณ์ยกขึ้นวินิจฉัยมา คำพิพากษาฎีกาที่ศาลชั้นต้นยกขึ้นอ้าง ข้อเท็จจริงต่างกับคดีนี้ ศาลอุทธรณ์วางบทกำหนดโทษจำเลยชอบและสมกับความผิดแล้วฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน
