แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เอกสารลงวันที่ 4 มกราคม 2521 ซึ่งจำเลยเขียนให้โจทก์ภายหลังทำเอกสารสัญญากู้หมาย จ.1- จ.5 มีใจความว่าจำเลยค้างเงินโจทก์เป็นเงิน 3,732 บาท ไม่คิดดอกเบี้ย จะชำระให้ภายในเดือนกุมภาพันธ์ 2521 และลงลายมือชื่อจำเลยฝ่ายเดียว ต่อมาวันที่ 3 มีนาคม 2521จำเลยชำระเงินรายนี้ให้โจทก์ 1,000 บาท โจทก์ลงลายมือชื่อรับเงินไว้ใกล้ ๆ กับข้อความที่จำเลยเขียนให้ไว้เดิม ถือได้ว่าโจทก์ยอมรับความถูกต้องของข้อความในเอกสารทั้งหมด จึงเป็นหลักฐานการใช้เงินตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 วรรคสอง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกู้เงินโจทก์ไป 6 ครั้ง ตามสัญญาลงวันที่ 4 กุมภาพันธ์2519 จำนวน 3,000 บาท ลงวันที่ 1 มิถุนายน 2519 จำนวน 3,000 บาท ลงวันที่ 3กันยายน 2519 จำนวน 2,000 บาท ลงวันที่ 5 ตุลาคม 2519 จำนวน 2,000 บาทลงวันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2520 จำนวน 2,500 บาท และลงวันที่ 4 มกราคม 2521 จำนวน 3,732 บาท รวมเป็นเงิน 16,232 บาท จำเลยรับเงินไปครบถ้วนในวันทำสัญญาตามภาพถ่ายสัญญากู้เอกสารหมาย 1 ถึง 6 ท้ายฟ้อง เมื่อกลางเดือนมีนาคม 2521 โจทก์ทวงถามให้จำเลยชำระหนี้ จำเลยผัดผ่อนจึงขอให้จำเลยชำระเงิน 16,232 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 1 มีนาคม2521 จนกว่าจะชำระเงินให้โจทก์เสร็จ
จำเลยให้การว่าหนี้ตามเอกสารหมาย 1 ถึง 5 ท้ายฟ้อง จำเลยชำระและคิดเงินกันเสร็จสิ้นไปแล้วตามเอกสารหมาย 6 ท้ายฟ้อง ต่อมาจำเลยชำระหนี้ให้โจทก์อีก 1,000 บาท จำเลยคงเป็นหนี้โจทก์เพียง 2,732 บาท ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่าเอกสารหมาย จ.6 ไม่ใช่สัญญากู้แต่เป็นหลักฐานที่แสดงว่าจำเลยชำระเงินกู้ตามเอกสาร จ.1 ถึง จ.5 ให้โจทก์แล้วบางส่วนจำเลยคงค้างชำระคิดถึงวันที่ 4 มกราคม 2521 เป็นเงิน 3,732บาท ต่อมาวันที่ 3 มีนาคม 2521 จำเลยชำระเงินให้โจทก์อีก 1,000 บาทจำเลยคงเป็นหนี้โจทก์ 2,732 บาท พิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 2,732 บาทพร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 1 มีนาคม 2521 จนกว่าจะชำระเงินเสร็จให้แก่โจทก์
โจทก์อุทธรณ์ว่า เอกสารหมาย จ.6 ไม่ใช่หลักฐานที่แสดงว่าจำเลยชำระหนี้บางส่วนให้โจทก์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า เอกสาร จ.6 ไม่มีลายมือชื่อโจทก์ผู้ให้ยืมการที่โจทก์ลงลายมือชื่อว่าได้รับเงิน 1,000 บาทแล้ว จะถือว่าโจทก์รับรองว่าหนี้เงินกู้ตามเอกสารหมาย จ.1 ถึง จ.5 คงเหลือตามเอกสารหมาย จ.6 ไม่ได้ เพราะไม่มีข้อความตอนใดระบุไว้ เอกสารหมาย จ.6 จึงไม่เป็นหลักฐานที่แสดงว่าจำเลยได้ชำระหนี้ตามเอกสารหมาย จ.1 ถึง จ.5 ให้โจทก์บางส่วนแล้วพิพากษาแก้เป็นว่าให้จำเลยชำระเงิน 15,232 บาท พร้อมทั้งดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 27พฤษภาคม 2521 จนกว่าจะชำระเงินเสร็จให้โจทก์
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าเอกสารหมาย จ.6 ซึ่งจำเลยเขียนให้โจทก์ภายหลังเอกสารหมาย จ.1 ถึง จ.5 มีใจความว่าจำเลยค้างเงินโจทก์เป็นเงิน 3,732 บาทไม่คิดดอกเบี้ยจะชำระภายในเดือนกุมภาพันธ์ 2521 และลงลายมือชื่อจำเลยฝ่ายเดียว ต่อมาวันที่ 3 มีนาคม 2521 จำเลยชำระเงินรายนี้ให้โจทก์ 1,000 บาทโจทก์ลงลายมือชื่อรับเงินไว้ใกล้ ๆ กับข้อความที่จำเลยเขียนให้ไว้เดิมถือได้ว่าโจทก์ยอมรับความถูกต้องของข้อความในเอกสาร จ.6 ทั้งหมด แม้จะลงลายมือชื่อภายหลังก็มีผลสมบูรณ์ใช้บังคับได้ จึงเป็นหลักฐานการใช้เงินตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 วรรคสอง
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยชำระเงิน 2,732 บาทพร้อมทั้งดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 27 พฤษภาคม 2521 จนกว่าจะชำระเงินเสร็จให้โจทก์
