แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกระทำผิดฐานออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็ค ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยเพราะเห็นว่าจำเลยห้ามธนาคารไม่ให้ใช้เงินตามเช็คโดยเจตนาทุจริต ซึ่งมิใช่มูลคดีตามฟ้องของโจทก์ โดยศาลชั้นต้นมิได้วินิจฉัยว่า จำเลยกระทำโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คหรือไม่ เมื่อโจทก์มิได้อุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้น ทั้งมิได้ยกปัญหาเรื่องจำเลยออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คขึ้นอ้างอิงในคำแก้อุทธรณ์ ปัญหาที่ว่าจำเลยออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คจริงหรือไม่จึงไม่ใช่ปัญหาที่ว่ากันมาในชั้นอุทธรณ์ โจทก์จะยกปัญหาข้อนี้ขึ้นฎีกาไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสั่งจ่ายเช็คธนาคารนครหลวงไทย จำกัด สาขาเจริญผลหนึ่งฉบับ เป็นเงิน ๕๐,๐๐๐ บาทให้แก่โจทก์ เพื่อให้โจทก์สละสิทธิการรับโอนการเช่าที่ดินจากผู้เช่าเดิมเพื่อให้จำเลยเข้าสวมสิทธิในการเช่นนั้น เมื่อโจทก์นำเช็คไปเบิกเงินที่ธนาคารนครหลวงไทย จำกัด สาขาเจริญผล ธนาคารดังกล่าวปฏิเสธการจ่ายเงินโดยมีคำสั่งว่าผู้สั่งจ่ายระงับจ่าย ทั้งนี้ จำเลยออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการจ่ายเงินตามเช็ค ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วมีคำสั่งให้ประทับฟ้อง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังว่า การที่จำเลยห้ามธนาคารระงับการจ่ายเงินตามเช็คเป็นไปโดยเจตนาทุจริต การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดตามฟ้องพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ ให้จำคุกจำเลยไว้ ๖ เดือน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อเท็จจริงที่โจทก์นำสืบยังมีเหตุน่าสงสัยและไม่พอฟังลงโทษจำเลยได้ พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกาว่า คดีฟังได้ว่าจำเลยออกเช็คโดยมีเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็ค ขอให้ลงโทษตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำความผิดฐานออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็ค แต่ศาลชั้นต้นมิได้วินิจฉัยว่าที่จำเลยออกเช็คสั่งจ่ายเงินแก่โจทก์นั้น จำเลยกระทำโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการให้เงินตามเช็คหรือไม่ ที่ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยก็เพราะเห็นว่าจำเลยห้ามธนาคารมิให้ใช้เงินตามเช็คโดยเจตนาทุจริต ซึ่งมิใช่มูลคดีตามฟ้องของโจทก์เมื่อโจทก์มิได้อุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้น ทั้งมิได้ยกปัญหาเรื่องจำเลยออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คขึ้นอ้างอิงมาในคำแก้อุทธรณ์แต่กลับถือว่าศาลชั้นต้นพิพากษาชอบแล้ว เช่นนี้ ปัญหาที่ว่าจำเลยออกเช็คโดยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คจริงหรือไม่ จึงมิใช่ปัญหาที่ได้ว่ากันมาในชั้นอุทธรณ์ โจทก์จะยกปัญหาข้อนี้ขึ้นฎีกาไม่ได้ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้ยกฎีกาของโจทก์เสีย
