แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บริษัทจำหน่ายน้ำหวานซึ่งมีหน้าที่ต้องขนส่งน้ำหวานไปให้ตัวแทนของบริษัทในการจำหน่ายน้ำหวานนั้น ได้จ่ายเงินค่าขนส่งให้แก่ตัวแทนเป็นผู้ขนส่งเสียเอง เงินค่าขนส่งนี้มิใช่เป็นรายรับของตัวแทนตามประมวลรัษฎากร มาตรา 78 ที่ตัวแทนจะต้องเสียภาษีการค้าประเภทนายหน้าและตัวแทน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นตัวแทนของบริษัทเสริมสุข จำกัด ในการจำหน่ายน้ำหวานซึ่งบริษัทจะต้องบรรทุกชนส่งน้ำหวานถึงร้านโจทก์ แต่บริษัทได้โอนการบรรทุกมาให้โจทก์ขนเอง โดยบริษัทชดใช้ค่าใช้จ่ายในการขนส่งให้โจทก์เป็นการเหมาไม่เกินลังละ ๒.๙๐ บาท เงินรายนี้โจทก์ไม่ได้รับเข้าเป็นประโยชน์ของโจทก์ ซึ่งจะเรียกเก็บภาษีจากเงินค่าขนส่งนี้ไม่ได้ แต่เจ้าพนักงานประเมินได้เรียกเก็บรวมทั้งเงินเพิ่มอีกร้อยละ ๒๐ สำหรับปี พ.ศ. ๒๔๙๘ ต่อปี พ.ศ. ๒๔๙๙ เป็นเงินรวม ๑,๗๘๔.๙๐ บาท โจทก์ได้อุทธรณ์ต่อจำเลย ๆ สั่งยกอุทธรณ์ของโจทก์ ๆ จึงฟ้องศาลขอให้ยกคำชี้ขาดของจำเลย
จำเลยให้การว่า กำไรสุทธิส่วนหนึ่งของโจทก์แฝงอยู่ในค่าขนส่งนี้ และบริษัทจ่ายให้โจทก์ในการกระกอบการค้าของโจทก์ประเภทนายหน้าและตัวแทน จึงเป็นรายรับตามประมวลรัษฎากร มาตรา ๗๘
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่า เงินค่าขนลังละ ๒.๙๐ บาทนี้บริษัทจ่ายให้โจทก์เป็นค่าขนส่งซึ่งเป็นหน้าที่ของบริษัท จึงมิใช่รายรับของโจทก์อันจะต้องเสียภาษีการค้าประเภทนายหน้าและตัวแทน พิพากษาต้องกันให้ยกคำชี้ขาดของจำเลย
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน ๕,๐๐๐ บาท จำเลยจะฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ ส่วนฎีกาข้อกฎหมายว่าเงินค่าขนน้ำเป๊ปซี่ลังละ ๒.๙๐ บาท ที่บริษัทจ่ายให้แก่โจทก์เป็นเงินรายรับตามประมวลรัษฎากรมาตรา ๗๘ นั้น เมื่อศาลล่างฟังข้อเท็จจริงว่าเป็นเงินค่าขนของบริษัทจ่ายให้โจทก์เป็นค่าขน ก็มิใช่เป็นเงินที่จ่ายให้โจทก์เกี่ยวกับค่าบริการในการเป็นนายหน้าหรือตัวแทน จึงมิใช่รายรับตามมาตรา ๗๘ แห่งประมวลรัษฎากร
พิพากษายืน
