แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อจำเลยผู้ขายมีหน้าที่ส่งมอบทรัพย์สินที่ขายให้แก่ผู้ซื้อ (ถ้ามิได้มีข้อความในสัญญาระบุไว้) ต้องส่งมอบ ณ ที่โจทก์ซึ่งเป็นผู้ซื้ออยู่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของร้านค้าใช้นามว่า ” บริษัทง้วนเฮงหลี” จำเลยเป็นบริษัทจำกัด โจทก์จำเลยได้ตกลงซื้อเบียร์ยี่ห้อโครนันแก่กัน โดยโจทก์เป็นผู้ซื้อ จำเลยเป็นผู้ขายกำหนดชนิดจำนวน เวลาส่งและการชำระราคากันไว้ดังนี้ คือ
1. เบียร์ขวดใหญ่ 150 หีบ ๆ ละ 348 บาท ขวดเล็ก 40 กล่อง ๆ ละ95 บาท รวมราคา 56,000 บาท
2. กำหนดส่งเบียร์ในวันที่ 2 มกราคม และ 15 มกราคม และ 3 กุมภาพันธ์ 2498 ณ ร้านโจทก์เลขที่ 409/1 ถนนรองเมือง อำเภอปทุมวัน จังหวัดพระนคร
ในการทำสัญญานี้โจทก์ได้วางเงินมัดจำแก่จำเลย 15,000 บาทต่อมาจำเลยไม่ส่งมอบเบียร์ให้โจทก์ตามสัญญาเลย จึงมาฟ้องให้จำเลยส่งเบียร์ตามสัญญา หรือชดใช้ค่าเสียหาย
จำเลยให้การรับว่าได้ทำสัญญากันไว้จริง แต่จำเลยมิได้ผิดสัญญาโดยจำเลยจะส่งมอบเบียร์ตามสัญญาหลายครั้งโจทก์ไม่ยอมรับอ้างว่ายังไม่ได้รับอนุญาตให้จำหน่ายสุราและที่เก็บก็ยังไม่มี โจทก์จะเก็บเบียร์ไว้นานไม่ได้เพราะเป็นของมีอายุจำกัดจำต้องขายให้ผู้อื่นไป เมื่อโจทก์ผิดนัดจำเลยจึงได้บอกเลิกสัญญากับโจทก์แล้วและได้คืนเงินมัดจำแก่โจทก์แต่โจทก์ก็ไม่ยอมรับ ค่าเสียหายที่โจทก์เรียกสูงเกินไป
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้โจทก์แพ้คดี
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามสัญญามีข้อความชัดเจนว่า จำเลยขายเบียร์ให้แก่”บริษัทง้วนเฮงหลี เลขที่ 409/1 ถนนรองเมือง อำเภอปทุมวันจังหวัดพระนคร” ซึ่งเป็นของโจทก์ ตามจำนวน ราคา และเวลากำหนดส่งมอบปรากฏตามสัญญาดังกล่าว ข้อที่จำเลยต่อสู้ว่า ตามสัญญาไม่ได้ระบุให้เป็นหน้าที่จำเลยส่งเบียร์นั้นเห็นว่าไม่ว่าจะพิจารณาตามข้อสัญญาที่ทำกันไว้ก็ดี หรือตามบทบัญญัติของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะซื้อขายอันว่าด้วยหน้าที่ความรับผิดของผู้ขายก็ดี ย่อมเป็นที่เห็นได้ชัดว่า จำเลยย่อมมีหน้าที่จะต้องส่งมอบเบียร์ที่ตกลงซื้อขายกันนั้นให้แก่โจทก์ณ เลขที่ 409/1 ถนนรองเมือง อำเภอปทุมวัน ฯลฯจึงพิพากษาให้กลับคำพิพากษาศาลล่าง ฯลฯ
