แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ชายมีภรรยาอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 5 ครั้นเมื่อใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 5 แล้วมีภรรยาอีกคนหนึ่ง แม้จะได้ทะเบียนสมรสกับภรรยาคนหลังนี้การสมรสนั้นก็เป็นโมฆะ ภรรยาคนหลังจึงไม่มีสิทธิได้รับมรดกของชายผู้เป็นสามี
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ทรัพย์ตามบัญชีท้ายฟ้องกับบ้านปลูกอยู่ในที่บ้าน 1 หลังเป็นของโจทก์ ได้รับมรดกจากบิดาครอบครองมาฝ่ายเดียว แล้วมาได้นายร่วงเป็นสามีก่อนใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 5 ต่อมานายร่วงได้จำเลยเป็นภรรยาน้อยโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายเพราะได้ภายหลังใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 5 นายร่วงถึงแก่กรรมโจทก์เสียใจไปเที่ยว ได้พูดฝากทรัพย์สินให้จำเลยปกครองแทน โจทก์เดินทางไปติดสงครามอยู่ทางกรุงเทพฯ ได้บวชชีอยู่ที่นั่นหลายปีจึงกลับมาขอทรัพย์คืน จำเลยอ้างว่าเป็นของจำเลย โจทก์จึงฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย และให้ศาลแสดงกรรมสิทธิ์ในทรัพย์
จำเลยต่อสู้ว่า เป็นภรรยานายร่วง จดทะเบียนสมรสกันโดยชอบนายร่วงตาย จำเลยประกาศขอรับมรดกจากนายร่วงโดยชอบ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์เป็นภรรยานายร่วงอยู่ก่อนแล้ว การจดทะเบียนสมรสระหว่างจำเลยกับนายร่วงจึงเป็นโมฆะ จำเลยไม่ใช่ภริยานายร่วง ไม่มีสิทธิรับมรดกนายร่วง จึงพิพากษาว่า บ้านที่บ้านและสวนเป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลย ส่วนนาแปลงจำเลยได้สิทธิครอบครองแล้ว ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยข้อวินิจฉัยของศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์
จึงพิพากษายืน
