แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
ได้ความว่า นายอำเภอสั่งผู้ใหญ่บ้านให้จับตัว ค.ซึ่งต้องหาว่าลักทรัพย์ แต่หาได้ออกหมายฤาเขียนคำสั่งเป็นลายลักษณอักษรไม่ ผู้ใหญ่บ้านจึงไปบอก ค.ว่านายอำเภอสั่งให้ไปอำเภอ ทันใดบิดา ค. พูดว่า ไม่ไป ค.ก็ว่าพ่อไม่ไปฉันก็ไม่ไป ผู้ใหญ่บ้านจึงว่า ไม่ไปต้องจับ แต่ ค. กับบิดาได้โต้เถียงแสดงกิริยาให้เป็นที่เข้าใจว่าถึงจะจับก็ไม่ยอม โดยอ้างว่าไม่มีหมายอำเภอ ผู้ใหญ่บ้านเห็นจะเกิดการวิวาทเลยกลับเสีย โจทย์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานบังอาจขัดขวางไม่ยอมให้เจ้าพนักงานจับกุมตามกฎหมายอาญา ม.๑๑๙ – ๑๒๐
ฎีกาเห็นว่ากิริยาของจำเลยยังหามีความผิดฐานขัดขวางการจับกุมตามฟ้องของโจทย์ไม่โดยผู้ใหญ่บ้านยังมิได้ลงมือจับจำเลยแต่อย่างใดเลย เมื่อเปนดังนี้ การขัดขวางการจับกุมก็ย่อมมีไม่ได้อยู่เอง ตัดสินยกฟ้องโจทย์ปล่อยจำเลย
