แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยลักทรัพย์ไปซ่อนไว้แล้วเจ้าทรัพย์ไปเอาคืนจำเลยจึงทำร้ายแลแย่งเอาทรัพย์นั้น ไม่เป็นการทำร้ายเพื่อเอาทรัพย์ (หมายเหตุ เป็นการทำร้ายเพื่อเอาผลประโยชน์อันเกิดจากการลักทรัพย์) ลักไก่เป็นผิดตามมาตรา 288 ไม่ใช่มาตรา 294 (6) ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.158-192 วรรค 6 โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้กำลังกายชิงทรัพย์ไป ขอให้ลงโทษฐานชิงทรัพย์ ทางพิจารณาได้ความการลักทรัพย์ขาดตอนแล้ว จำเลยทำร้ายเจ้าทรัพย์ไม่ถึงบาดเจ็บดังนี้ ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.+ แล 338 ได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192 วรรค 6 โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์โดยอ้างว่าจำเลยทำร้ายเพื่อจะเอาทรัพย์นั้น ถ้าไม่ได้ความตามฟ้องแล้ว ศาลไม่ต้องพิจารณาถึงการทำร้ายโดยประสงค์ต่อเหตุอื่นต่อไป
ย่อยาว
คดีได้ความว่า จำเลยเอาไม้ขวางไก่ของเจ้าทรัพย์ตาย ๑ ตัว แล้วเอาไปไว้ที่กอไผ่ เจ้าทรัพย์ตามไปจะเอาไก่คืนมา จำเลยเข้าแย่งแล้วเอาไม้ตีเจ้าทรัพย์มีบาดเจ็บ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การทำร้ายเป็นเวลาภายหลังที่จำเลยชิงเอาไก่ไปได้แล้ว แต่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้กำลังกายชิงไก่ ไม่ได้กล่าวว่าใช้กำลังกายเพื่อเหตุอื่น ๆ ดังบัญญัติไว้ในมาตรา ๒๙๘ ฉะนั้นจะลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๘ ไม่ได้ แต่เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นผิดฐานลักทรัพย์ตามมาตรา ๒๘๘ กะทง ๑ กับมาตรา ๓๓๘(๓) อีกกะทงหนึ่ง แม้โจทก์จะขอให้ลงโทษฐานชิงทรัพย์สถานเดียว ศาลก็มีอำนาจลงโทษจำเลยได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา ๑๙๒ วรรคท้าย พิพากษาให้จำคุกจำเลยรวม ๒ กะทงมีกำหนด ๖ เดือน
