แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เชวิงบอร์ด (SHAVING BOARD) มีกรรมวิธีในการผลิตโดยนำเอาเศษไม้ชิ้นเล็ก ๆ หรือที่เรียกว่าขี้กบ มาผสมกับกาวและขี้ผึ้งแล้วเข้าเครื่องอัดร้อนทำให้เป็นแผ่นมีความกว้างยาวตามมาตรฐานด้านละ 4 ฟุต ความหนา 6 มิลลิเมตรขึ้นไป ชื่อภาษาไทยเรียกทับศัพท์ภาษาอังกฤษซึ่งแปลว่าแผ่นขี้กบอัด ในทางวิชาการถือว่าเป็นแผ่นชิ้นไม้อัดชนิดหนึ่ง ฉะนั้น ไม่ว่าจะพิจารณาโดยสภาพของสินค้าสำเร็จรูปหรือโดยหลักวิชาการ แผ่นเชวิงบอร์ดย่อมจัดเข้าเป็นสินค้าไม้อัดชนิดหนึ่ง ดุจเดียวกับไม้อัดชนิดพลายวูด (PLYWOOD) ซึ่งใช้ไม้เป็นวัตถุดิบด้วยการผลิตจากการฝานท่อนซุงเป็นแผ่นบางๆแล้วเข้าเครื่องจักรอัดด้วยกาวเป็นแผ่นเช่นเดียวกัน การตั้งชื่อสินค้าให้แตกต่างกันออกไปย่อมเป็นเรื่องของวิธีการผลิตเท่านั้น แม้เดิมตามพระราชกฤษฎีกา (ฉบับที่ 15) พ.ศ. 2504 บัญชีที่ 1 สินค้าอันดับ 37 จะระบุว่า “ไม้อัด ไม้อัดผสมซีเมนต์หรือแอสเบสต๊อสเชวิงบอร์ด” ซึ่งต้องพิกัดอัตราภาษีการค้าสำหรับผู้ผลิตที่มิได้เป็นผู้ส่งออกไว้อัตราร้อยละ 5 ของรายรับ และต่อมาตามพระราชกฤษฎีกา(ฉบับที่ 21) พ.ศ. 2509 บัญชีที่ 1 หมวด 4 ว่าด้วยวัสดุก่อสร้างและเครื่องเรือน (1) จะระบุไว้เพียงสั้น ๆ ว่า “ไม้อัด ไม้อัดผสมซีเมนต์หรือใยหิน” โดยไม่มีชื่อสินค้าเชวิงบอร์ดเหมือนเดิมก็ตาม แต่เมื่อเชวิงบอร์ดมีคุณลักษณะเป็นไม้อัด ก็ต้องเสียภาษีการค้าอย่างเดียวกับไม้อัด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ประกอบกิจการค้าสินค้าเบาะ ที่นอนสายรุ้งเชวิงบอร์ด และอื่น ๆ โดยจดทะเบียนการค้าในฐานะผู้ผลิตและผู้ขายระหว่าง พ.ศ. ๒๕๐๙ ถึง ๒๕๑๑ โจทก์เสียภาษีการค้าสินค้าเบาะที่นอนสายรุ้งและเชวิงบอร์ดในอัตราร้อยละ ๑.๕ ของรายรับ แต่จำเลยที่ ๒, ๓ ซึ่งมีหน้าที่เกี่ยวกับการประเมินภาษีอากร ได้ประเมินภาษีมายังโจทก์เรียกเก็บภาษีการค้าร้อยละ ๓ และ ๕ ของรายรับ ซึ่งไม่ชอบด้วยประมวลรัษฎากร โจทก์อุทธรณ์ จำเลยที่ ๔, ๕, ๖ ซึ่งเป็นกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ วินิจฉัยเห็นชอบด้วยการประเมิน ขอให้ยกคำวินิจฉัยอุทธรณ์ และเพิกถอนการประเมินของจำเลย
จำเลยทั้งหกให้การว่า การประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ชอบแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้เพิกถอนการประเมินภาษีการค้าสำหรับสินค้าเชวิงบอร์ดและเพิกถอนคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยในส่วนนี้นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยทั้งหกฎีกา
คงมีปัญหาในชั้นฎีกาเพียงว่าสินค้าเชวิงบอร์ดของโจทก์จัดเข้าเป็นประเภทไม้อัดอันจำต้องเสียภาษีการค้าอัตราร้อยละ ๕ ของรายรับหรือไม่
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า กรรมวิธีในการผลิตเชวิงบอร์ดคงฟังได้จากนายประดิถ พรหมภัตติ์กรรมการผู้จัดการบริษัทโจทก์ ประกอบกับคำเบิกความอธิบายของนายดุสิต พาณิชย์พัฒน์ อธิบดีกรมป่าไม้ ว่าวัตถุดิบที่เป็นส่วนประกอบอันสำคัญ คือ เศษไม้ชิ้นเล็ก ๆ หรือที่เรียกว่าขี้กบ เอามาผสมกับกาวและขี้ผึ้ง แล้วเข้าเครื่องอัดร้อนทำให้เป็นแผ่นมีความกว้างยาวตามมาตรฐานด้านละ ๔ ฟุต ความหนา ๖ มิลลิเมตรขึ้นไป ชื่อเชวิงบอร์ด เป็นการเรียกทับศัพท์ภาษาอังกฤษคือ Shaving Board แปลว่า แผ่นขี้กบอัด ประกอบทั้งนายดุสิต พาณิชย์พัฒน์เคยเขียนบทความเรื่อง “อุตสาหกรรมผลิตไม้ประกอบในประเทศไทย”ลงในหนังสือจดหมายเหตุและสารคดีบริษัทศรีมหาราชา จำกัด ตีพิมพ์เนื่องในโอกาสครบรอบ ๒๐ ปีแห่งการก่อตั้งเมื่อเดือนมกราคม ๒๕๑๐ ว่า “โรงงานอุตสาหกรรมผลิตแผ่นไม้ประกอบซึ่งดำเนินงานอยู่ คือโรงงานผลิตเชวิงบอร์ด ซึ่งเป็นแผ่นชิ้นไม้อัดชนิดหนึ่งของบริษัทศรีมหาราชา จำกัด”ปรากฏตามเอกสารหมาย จ.๔๓ หน้า ๒๙ เห็นได้ชัดว่า ไม่ว่าจะพิจารณาโดยสภาพของสินค้าสำเร็จรูปหรือโดยหลักวิชาการ แผ่นเชวิงบอร์ดย่อมจัดเข้าเป็นสินค้าไม้อัดชนิดหนึ่ง ดุจเดียวกับไม้อัดชนิดพลายวูด Plywood ซึ่งไม้ใช้เป็นวัตถุดิบด้วยการผลิตจากการฝานท่อนซุงเป็นแผ่นบาง ๆ แล้วเข้าเครื่องจักรอัดด้วยกาวเป็นแผ่นเช่นเดียวกันการตั้งชื่อสินค้าให้แตกต่างกันออกไปย่อมเป็นเรื่องของวิธีการผลิตเท่านั้นที่โจทก์เถียงว่าแผ่นเชวิงบอร์ดไม่ใช่ไม้อัดจึงไม่อาจรับฟังมาหักล้างการประเมินภาษีและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยได้
อนึ่ง ตามพระราชกฤษฎีกา (ฉบับที่ ๑๕) พ.ศ. ๒๕๐๔ บัญชีที่ ๑ สินค้าอันดับ ๓๗ ระบุว่า “ไม้อัด ไม้อัดผสมซีเมนต์หรือแอสเบสต๊อสเชวิงบอร์ด…” ซึ่งต้องพิกัดอัตราภาษีการค้าสำหรับผู้ผลิตที่มิได้เป็นผู้ส่งออกไว้อัตราร้อยละ ๕ ของรายรับ โจทก์ยอมรับว่าได้เสียภาษีการค้าสำหรับสินค้าเชวิงบอร์ดมาแล้วตามพระราชกฤษฎีกาดังกล่าวในอัตราร้อยละ ๕ ของรายรับเท่ากับรับรองโดยปริยายว่าเป็นสินค้าไม้อัดชนิดหนึ่งตามที่จำแนกชื่อไว้เดิมอยู่แล้ว แม้บัญชีท้ายพระราชกฤษฎีกา (ฉบับที่ ๒๑) พ.ศ. ๒๕๐๙ บัญชีที่ ๑หมวด ๔ ว่าด้วยวัสดุก่อสร้างและเครื่องเรือน (๑) จะระบุไว้เพียงสั้น ๆ ว่า ” ไม้อัด ไม้อัดผสมซีเมนต์หรือใยหิน” ไม่เหมือนเดิม โดยไม่มีชื่อสินค้าเชวิงบอร์ดก็ตาม ส่วนอัตราภาษีการค้าก็คงถืออัตราเท่าเดิม เว้นแต่จะเป็นสินค้าที่มิได้ระบุไว้ในบัญชีที่ ๑ จึงจะเสียเพียงอัตราร้อยละ ๑.๕ ของรายรับ เมื่อสินค้าเชวิงบอร์ดของโจทก์มีคุณลักษณะเป็นไม้อัดอันเป็นวัสดุก่อสร้างตามบัญชีที่ ๑ ชนิดหนึ่งดังกล่าวแล้ว โจทก์จะเสียในประเภทสินค้าอื่น ๆ ในอัตราร้อยละ ๑.๕ อย่างไรได้ จะตีความไปว่ากฎหมายประสงค์ให้ลดค่าภาษีหาได้ไม่ข้อโต้แย้งของโจทก์ฟังไม่ขึ้น ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยชี้ขาดว่าสินค้าเชวิงบอร์ดไม่เข้าประเภทไม้อัดนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วยฎีกาจำเลยฟังขึ้น
พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องโจทก์ไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
