แหล่งที่มา : สำนักงาน ส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
จำเลยใช้ปืนยิงผู้เสียหายในระยะใกล้เพียง1วาแต่กระสุนปืนถูกผู้เสียหายคนหนึ่งลึกเพียงฝังใต้ผิวหนังรักษา10วันหายส่วนกระสุนที่พลาดไปถูกผู้เสียหายอีกคนหนึ่งก็มีบาดแผลเพียงผิวหนังฉีกขาดตื้นรักษา5วันหายเป็นการพยายามกระทำความผิดที่ไม่บรรลุผลอย่างแน่แท้ตามป.อ.มาตรา81.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 83,80, 60, 295 และสั่งริบของกลางอ้างว่า จำเลยได้ใช้มีดเป็นอาวุธฟันทำร้ายนายโยธิน 1 ที่ ถูกที่ศีรษะด้านซ้ายได้รับอันตรายแก่กายและจำเลยกับพวกอีก 1 คน ได้ร่วมกันใช้อาวุธปืนยิงนายรุ่งโรจน์หลายนัดโดยเจตนาฆ่ากระสุนปืน ถูกบริเวณสีข้างด้านซ้ายและพลาดไปถูกเด็กชายชูชัย ได้รับอันตรายแก่กายด้วย
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295, 288 ประกอบมาตรา 80 ให้ลงโทษเรียงกระทง ความผิดตามมาตรา 295 ให้จำคุก 1 ปี ตามมาตรา 288 ประกอบด้วยมาตรา 80 ให้จำคุก 12 ปี รวมจำคุก 13 ปี ของกลางริบ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลชั้นต้นซึ่งรับฎีกาเฉพาะข้อซึ่งเป็นฎีกาเกี่ยวกับความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า สำหรับปัญหาที่ว่าจำเลยเป็นคนร้ายร่วมใช้ปืนยิงนายรุ่งโรจน์และกระสุนปืนพลาดไปถูกเด็กชายชูชัยหรือไม่นั้นโจทก์มีนายรุ่งโรจน์ รังสีสวัสดิ์ เด็กชายชูชัย เกิดเทศ นางฉวีคุ้มทอง และนางสาวจตุพร สุขสงวน เป็นประจักษ์พยานเบิกความยืนยันสอดคล้องต้องกันว่า เมื่อนายรุ่งโรจน์เปิดประตูก็เห็นจำเลยกับพวกอีกคนหนึ่งถือปืนคนละกระบอกโดยแสงไฟฟ้านีออนในห้องเกิดเหตุ และที่ประตูบ้าน จำเลยอยู่ห่างประตูบ้านประมาณ 1 ว่ พยานย่อมเห็นและจำจำเลยได้ว่าเป็นคนร้ายที่ใช้ปืนยิงนายรุ่งโรจน์ กระสุนปืนถูกนายรุ่งโรจน์และพลาดไปถูกเด็กชายชูชัยบาดเจ็บ พยานดังกล่าวนอกจากนายรุ่งโรจน์ไม่เคยรู้จักจำเลยและไม่มีสาเหตุกับจำเลยมาก่อนส่วนนายรุ่งโรจน์ก็เพียงแต่เป็นผู้ห้ามมิให้จำเลยฟันทำร้ายย่างกายนายโยธินอีกเท่านั้น ไม่มีเหตุให้น่าระแวงสงสัยว่าประจักษ์พยานดังกล่าวกลั่นแกล้งปรักปรำจำเลย พยานหลักฐานของโจทก์มีน้ำหนักให้ฟังได้ว่าจำเลยเป็นคนร้ายใช้ปืนยิงนายรุ่งโรจน์ กระสุนปืนถูกนายรุ่งโรจน์และพลาดไปถูกเด็กชายชูชัยบาดเจ็บ พยานจำเลยมีแต่ตัวจำเลยปากเดียวเท่าทั้น ไม่มีน้ำหนักหักล้างพยานหลักฐานของโจทก์ได้ส่วนที่จำเลยฎีกาว่าบ้านที่เกิดเหตุไม่ใช่ของนายรุ่งโรจน์ จำเลยย่อมไม่ทราบว่านายรุ่งโรจน์อยู่ในบ้านดังกล่าวนายรุ่งโรจน์ต้องไม่ยอมเปิดประตูบ้านมาพบจำเลย และจำเลยคงจะหลบหนีไป ไม่ไปแจ้งความหรืออยู่ที่สถานีตำรวจจนถูกจับกุมนั้นเป็นเพียงที่จำเลยคาดคิดเอาเอง ซึ่งอาจจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้ ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้นแต่การที่จำเลยใช้ปืนยิงนายรุ่งโรจน์ในระยะใกล้เพียง 1 วา กระสุนปืนถูกนายรุ่งโรจน์ลึกฝังใต้ผิวหนังรักษา 10 วันหาย และกระสุนปืนพลาดไปถูกเด็กชายชูชัยบาดแผลลผิวหนังฉีกขาดตื้นรักษา 5 วันหายและไม่ได้ความจากแพทย์ว่าถ้ารักษาไม่ทันอาจถึงแก่ความตายได้แสดงว่าอาวุธปืนที่จำเลยใช้ยิงไม่อาจทำให้ผู้ถูกยิงถึงตายได้ถือว่าจำเลยมุ่งประสงค์จะฆ่า แต่ปืนอันเป็นปัจจัยในการที่จำเลยใช้ยิงไม่บรรลุผลอย่างแน่แท้กรณีเช่นนี้ต้องปรับด้วยประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 81
พิพากษาแก้เป็นว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา288 ประกอบด้วยมาตรา 81 ให้จำคุก 5 ปี รวมกับโทษตามมาตรา 295จำคุก 1 ปี เป็นจำคุก 6 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์.
