แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พะยานที่ลงลายมือชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือของผู้ทำพินัยกรรม์นั้นย่อมถือด้วยว่าลงลายมือชื่อรับรองการลงชื่อในพินัยกรรม์นั้นด้วย
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยกู้เงินของ พ.ไป ๑๒๐๐ บาท โจทก์เป็นผู้รับมฤดกของ พ.ตามพินัยกรรม์ลงวันที่ ๑๑ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๗ จึงฟ้องเรียกเงินรายนี้จากจำเลยรวม ๒๔๐๐ บาท ปรากฎว่าพินัยกรรม์รายพิพาทนี้ผู้ทำพินัยกรรม์พิมพ์ลายนิ้วมือแลมีพะยาน ๒ คนต่างจดข้อความลงไว้ว่า “ขอรับรองว่าผู้ทำพินัยกรรม์ลงลายมือชื่อต่อหน้าข้าพเจ้าพร้อมด้วยคนอื่นณที่นี้จริง ” ใต้ข้อความนั้นพะยานต่างเซ็นชื่อของพะยานแลลงวันเดือนปีไว้ด้วย
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำรับรองของพะยานมีข้อความเป็นการรับรองลายพิมพ์นิ้วมือและรับรองการลงชื่อในพินัยกรรม์อยู่แล้ว พินัยกรรม์จึงสมบูรณ์ตามพ.ร.บ.ว่าด้วยการพินัยกรรม์ พ.ศ.๒๔๗๕ จึงพิพากษาให้จำเลยใช้เงินโจทก์ตามฟ้อง
