แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กฎข้อบังคับของตระลาการผู้พิจารณาหนังสือใบอนุญาตร้านจำหน่ายสุราลงวันที่ 1 ธันวาคม 2460 ,ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192
ม.30 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นในนั้นเป็นบทกำหนดความผิดและโทษในการฝ่าฝืนข้อบังคับของอธิบดีกรมพระคลังที่ตั้งขึ้นตาม ม.29 หาใช่เป็นบทกำหนดความผิดและโทษในการฝ่าฝืนข้อบังคับตระลาการใน ม.28 ด้วยไม่.
อ้างฎีกาที่ 647/2481
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคมกันเอาฉลากยี่ห้อย่งงี่ฮั้วซึ่งจำเลยไม่มีความชอบธรรมที่จะใช้ปิดขวดและฉลากนี้มีผู้ปลอมตรายางของเจ้าพนักงานโดยจำเลยรู้ว่าปลอม มาปิดขวดสุราของโรงผสมสุราจังหวัดอยุธยาเพื่อลวงให้ผู้อื่นหลงเชื่อ และจำเลยเปลี่ยนฉลากเครื่องหมายปิดขวดและเปลี่ยนตราเครื่องหมายของเจ้าพนักงานที่ประทับปากขวดให้ผิดจากเดิม ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.๒๒๗,๒๓๕ พ.ร.บ.ภาษีอากรชั้นใน ๑๒๔๘ ม.๓๐,๒๘,๔๘ และกฎข้อบังคับของตระลาการผู้พิจารณาหนังสือในอนุญาตร้านจำหน่ายสุราลงวันที่ ๑ ธันวาคม ๒๔๖๐
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยผิดต่อข้อบังคับตระลาการผู้พิจารณาหนังสือใบอนุญาตร้ายจำหน่ายสุราแต่ไม่ผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีอากรชั้นในและกฎหมายอาญาดังโจทก์หา จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่า จำเลยมีผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีอากรชั้นใน ม.๓๐ ศาลฎีกาเห็นว่า ความผิดตาม ม.๓๐ มีฉะเพาะแต่การฝ่าฝืนข้อบังคับที่อธิบดีกรมพระคลังมหสมบัติตั้งขึ้นตาม ม.๒๘ การฝ่าฝืน ม.๒๘ ให้อำนาจเจ้าพนักงานที่จะถอนใบอนุญาตเสียได้เท่านั้น หาได้กำหนดให้จำเลยต้องรับโทษอย่างอื่นไม่จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ ให้ยกฎีกาโจทก์
