แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ตายขึ้นไปใช้ไม้ตีจำเลยซึ่งนั่งห้อยเท้าอยู่ริมพื้นเรือน จนคิ้วแตก และยังใช้มีดแทงซ้ำอีก จำเลยกดมือผู้ตายที่ถือมีดไว้กับพื้นเรือน แล้วจำเลยชักมีดของจำเลยแทนผู้ตายถูกกลางหลัง 1 ที ต่อมาผู้ตายก็ถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยแทง ดังนี้ วินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ไม่ควรลงโทษ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฒฆ่าคนตายโดยเจตนา ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙,๕๕ จำคุก ๑๕ ปี ลดกึ่งหนึ่งจำคุก ๗ ปี ๖ เดือน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง โดยวินิจฉัยว่าจำเลยกระทำการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหต
โจทก์ฏีกา
ศาลฏีกาเห็นว่า จำเลยนั่งห้อยเท้าอยู่ริมพื้นเรือน ผู้ตายขึ้นไปใช้ไม้ตีจำเลยคิ้วแตก แล้วยังใช้มีดแทงซ้ำ จำเลยกดมือผู้ตายที่ถือมีดไว้กับพื้นเรือน ถ้าจำเลยจะปล่อยมือผู้ตายๆ ก็ต้องแทงจำเลยอีกได้ พิเคราะห์แล้วเห็นว่าจำเลยจะปล่อยมือผู้ตายแล้วลุกขึ้นหนีเป็นการเสี่ยงต่อการที่จะถูกผู้ตายแทงซ้ำ+เอาได้ ฉะนั้นที่จำเลยใช้มีดแทงกลางหลังผู้ตายเพียง ๑ ที จึงเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ
จึงพิพากษายืน
