แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คนต่างด้าวซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ใกล้เขตร์แดนสยามและมีใบสำคัญแสดงรูปพรรณ์แล้วข้ามแดนไปมาในพระราชอาณาจักร์สยามชั่วคราวโดยมิได้เอาใบสำคัญแสดงรูปพรรณ์นั้นไปให้เจ้าพนักงานสลักหลังเสียก่อนยังไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.คนเข้าเมือง คนต่างด้าวเข้ามาในสยามชั่วคราวได้รับความยกเว้นไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียม
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยตั้งภูมิลำเนาริมฝั่งลันตูบันยัง ติดต่อกับเขตต์แดนสยามจำเลยมีใบสำคัญแสดงรูปพรรณ ได้เดินทางเข้ามาที่ตลาดสุไหงโกล๊กเพื่อจะดูมะโย่งชั่วคราว แต่จำเลยมิได้ให้เจ้าพนักงานตรวจสลักหลังใบสำคัญแสดงรูปพรรณและอนุญาตให้เข้ามาได้เสียก่อน
ศาลฎีกาตัดสินว่าสำหรับบุคคลต่างด้าวซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ใกล้พรมแดนและเดินทางเข้ามาชั่วคราวนั้นได้มีประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ ๒๑ มกราคมพ.ศ.๒๔๗๐ ยกเว้นการปฏิบัติเรื่องหนังสือเดินทางหรือใบสำคัญแสดงสัญชาติฉะนั้นจำเลยจึงได้รับความยกเว้นไม่ต้องปฏิบัติตามมาตรา ๖ อนุมาตรา ๑ แห่ง พ.ร.บ.คนเข้าเมืองการสลักหลังใบสำคัญแสดงรูปพรรณตามกฎเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ ๑๕ สิงหาคม ๒๔๗๔ ก็ไม่เกี่ยวกับบุคคลที่ตั้นถิ่นฐานอยู่ใกล้พรมแดน อนึ่ง พ.ร.บ.คนเข้าเมืองแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๗๔ ก็บัญญัติยกเว้นการปฏิบัติตามอนุมาตรา ๖ สำหรับบุคคลต่างด้าวที่เข้ามาในประเทศสยามชั่วคราวด้วย จึงเรียกไม่ได้ว่าจำเลยได้ทำการฝ่าฝืนต่ออนุมาตรา ๖ นี้ ส่วนข้อห้ามหรือการปฏิบัติตามอนุมาตราอื่นตั้งแต่ ๒-๕ และ ๗ -๘ โจทก์มิได้กล่าวมาในฟ้องให้แจ้งชัด และไม่ปรากฎว่าจำเลยได้ฝ่าฝืนในข้อใด จึงไม่ยกขึ้นวินิจฉัย จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้องโจทก์เสีย
