แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยตัดฟันต้นเตย ซึ่งโจทก์ปลูกไว้ตามทางน้ำโดยไม่มีอำนาจจะทำได้ จำเลยต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าต้นเตยให้แก่โจทก์ โดยไม่ต้องวินิจฉัยว่าทางน้ำจะเป็นทางสาธารณะหรือไม่.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้บุกรุกเข้าตัดต้นเคยตามสายน้ำที่ดินของโจทก์เสียหาย จึงมาฟ้องให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหาย
จำเลยต่อสู้ว่า ต้นเคยชื้นเอง และสายน้ำอยู่นอกเขตที่ดินของโจทก์ จึงไม่ต้องรับผิด
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วตัดสินให้โจทก์ชนะคดี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ทางน้ำพิพาทจะเป็นที่สาธารณะหรือไม่ก็ตาม เมื่อต้นเคยที่ปลูกเป็นของโจทก์จำเลยก็ไม่มีอำนาจที่จะมาตัดฟัน จึงต้องรับผิดต่อโจทก์สำหรับต้นเคยที่จำเลยตัดเป็นเงิน ๗๕๐ บาท นอกนั้นพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น
จำเลยฏีกาเป็นข้อกฏหมายให้ศาลวินิจฉัยว่าทางน้ำเป็นทางน้ำสาธารณะหรือไม่ เพราะถ้าเป็นทางสาธารณะจำเลยก็ย่อมไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์
ศาลฏีกาตัดสินดั่งศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไว้.
