แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ป.วิ.แพ่ง มาตรา 94 ห้ามไม่ให้ฟังพยานบุคคลแต่เฉพาะในกรณีที่กฏหมายบังคับว่าต้องมีพยานเอกสารมาแสดง อย่างเรื่องที่ฟ้องร้องขอให้บังคับคดีในการกู้ยืมเงิน ส่วนคดีที่โจทก์ฟ้องกล่าวอ้างว่าโจทก์ได้มอบที่พิพาทให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยเงินกู้นั้น โจทก์ย่อมนำสืบพยานบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามกฏหมายบทนี้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องอ้างว่าได้มอบที่พิพาทให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยเงินกู้ ขอให้บังคับให้จำเลยรับเงินที่โจทก์กู้ไป ๒,๕๐๐ บาท คืนที่พิพาทให้โจทก์ ห้ามไม่ให้จำเลยเกี่ยวข้องกับที่พิพาท และหากจำเลยมีใบเหยียบย่ำจริง ก็ขอให้ศาลสั่งเพิกถอนใบเหยียบย่ำ
จำเลยปฏิเสธฟ้องและต่อสู้ว่า ที่พิพาทไม่ใช่ของโจทก์ จำเลยได้ขอจับจองจนได้รับใบเหยียบย่ำ
ศาลฏีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ให้บังคับจำเลยตามคำขอท้ายฟ้อง แต่การเพิกถอนใบเหยียบย่ำของจำเลยให้เพิกถอนเฉพาะส่วนที่ออกทับที่พิพาท
ในข้อกฏหมาย จำเลยฏีกาคัดค้านว่า โจทก์ไม่มีหนังสือกู้มาเป็นพยานพิศูจน์ว่าโจทก์ได้กู้เงินจำเลย ๒,๕๐๐ บาท เอาที่พิพาทให้จำเลยยึดถือเป็นประกันดังที่โจทก์ฟ้องกล่าวอ้าง โจทก์จะนำพยานบุคคลมาสืบแทนเอกสารไม่ได้ตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา ๙๔ โจทก์จึงไม่ควรชนะคดี
ศาลฏีกาเห็นว่าศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไว้ถูกต้องแล้ว คือ ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ป.วิ.แพ่ง มาตรา ๙๔ ห้ามไม่ให้ฟังพยานบุคคลแต่เฉพาะในกรณีที่กฏหมายยบังคับว่าต้องมีพยานเอกสารมาแสดง แต่คดีนี้ไม่ใช่เรื่องที่ฟ้องร้องขอให้บังคับคดีในการกู้ยืมเงิน หากเป็นเรื่องที่โจทก์กล่าวอ้างว่าโจทก์ได้มอบให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยเงินกู้เท่านั้น โจทก์จึงนำสืบพยานบุคคลได้ไม่ต้องห้ามตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา ๙๔.
