แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเอายาฆ่าแมลงให้บุตรชายสองคนของจำเลยกินด้วยเจตนาแต่ประการเดียวที่จะให้บุตรทั้งสองตายไปพร้อม ๆ กันกับตน หาได้มีเจตนาที่จะให้ตายแยกเป็นคน ๆ ไปไม่ เมื่อบุตรของจำเลยตายคนหนึ่ง อีกคนหนึ่งไม่ตายการกระทำความผิดของจำเลยก็เป็นการกระทำอันเป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องและเพิ่มเติมฟ้องหาว่าจำเลยใช้ยาฆ่าแมลง (โฟลิดอน) กรอกปากเด็กชายพนาสันต์ ผาโคตรหรือชัยวินิตย์ และเด็กชายพนมวัน ชัยวินิตย์ ซึ่งเป็นบุตรของจำเลยให้ดื่มกินโดยเจตนาฆ่า เด็กชายพนาสันต์ถึงแก่ความตายเพราะพิษยาในวันนั้นเอง แต่เด็กชายพนมวันไม่ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 และมาตรา 288, 80 กับให้ริบขวดยาฆ่าแมลงของกลาง และนับโทษติดต่อกับโทษคดีอาญาดำที่ 58/2512 ของศาลมณฑลทหารบกที่ 3 (ศาลจังหวัดเลย)
จำเลยให้การปฏิเสธ รับว่าเป็นคนเดียวกับจำเลยในคดีที่กล่าวในฟ้อง
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าจำเลยคิดจะฆ่าตัวตายและต้องการให้บุตรทั้งสองของจำเลยตายตามด้วย เมื่อจำเลยกินยาฆ่าแมลงแล้วจึงให้เด็กทั้งสองกินด้วย พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, และ 288 ประกอบด้วยมาตรา 80 ให้ลงโทษตามมาตรา 288 ซึ่งเป็นบทหนักตามมาตรา 90 จำคุก 20 ปี ริบของกลาง คดีที่ขอให้นับโทษต่อศาลพิพากษายกฟ้อง จึงให้ยกคำขอข้อนี้
จำเลยอุทธรณ์ หากศาลเชื่อว่าจำเลยได้เอายาโฟลิดอนให้เด็กทั้งสองกิน ก็เพราะความวิกลจริตของจำเลย และได้กระทำไปในขณะวิกลจริตขาดเจตนา
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยไม่ได้วิกลจริตและไม่ได้กระทำในขณะวิกลจริต เชื่อว่า จำเลยเอายาฆ่าแมลงให้เด็กทั้งสองกินจริง แต่เห็นว่าเป็นการกระทำต่างกรรมต่างวาระ พิพากษาแก้ เป็นให้ลงโทษกระทงหนักที่สุดตามมาตรา 91 นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเชื่อว่าจำเลยเอายาฆ่าแมลงให้เด็กชายทั้งสองบุตรของจำเลยกินจริงตามที่โจทก์นำสืบ โดยเจตนาจะฆ่าบุตรทั้งสองให้ตายไปพร้อมกับจำเลยและจำเลยกระทำไปในขณะที่จำเลยรู้สำนึกตัวดีอย่างคนธรรมดา ไม่ได้มีอาการวิกลจริตหรือขาดเจตนา
ส่วนปัญหาที่ว่า การกระทำของจำเลยจะเป็นความผิดหลายบทหรือเป็นความผิดหลายกระทงนั้น เห็นว่า ที่จำเลยได้เอายาฆ่าแมลงให้เด็กชายพนาสันต์และเด็กชายพนาวันกิน ก็ด้วยเจตนาแต่ประการเดียวว่าต้องการให้ลูก ๆ และตนเองตายไปเสียพร้อม ๆ กันให้พ้นความทุกข์ยากหาได้มีเจตนาที่อยากจะได้เห็นลูก ๆ ต้องตายไปแยกเป็นคน ๆ ไม่การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำความผิดอันเป็นกรรมเดียวแต่เป็นผิดกฎหมายหลายบท
จึงพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
