แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
การกำหนดค่าขาดอุปการะให้ชำระเป็นรายเดือน เป็นเวลา 10 ปี ย่อมเป็นการยุ่งยาก ควรกำหนดให้ชำระคราวเดียว และเป็นหนี้ร่วมจากมูลละเมิดไม่อาจแบ่งแยกการชำระหนี้ได้ ศาลพิพากษาให้มีผลถึงจำเลยที่มิได้ฎีกาด้วย
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1, 2 นายจ้างลูกจ้างร่วมกันใช้ค่าเสียหายฐานละเมิดแก่โจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะจำนวนค่าเสียหาย จำเลยที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “รับฟังได้ตามที่โจทก์ที่ 1 นำสืบ ศาลฎีกาเห็นว่า เงินที่นายแบรี่ เควิน รีด ให้โจทก์ที่ 1 ใช้จ่ายประจำเดือนเมื่อหักค่าเช่าบ้านและค่าใช้จ่ายเพื่อเลี้ยงเพื่อนฝูงของนายแบรี่ เควิน รีด ออกแล้ว โจทก์ที่ 1 จะเหลือเงินสำหรับใช้จ่ายในบ้านระหว่างโจทก์ที่ 1 กับนายแบรี่ เควิน รีด อีกประมาณเดือนละ 5,000 บาทถึง 10,000 บาท หรือเฉลี่ยประมาณเดือนละ 7,500 บาท ฉะนั้นที่ศาลอุทธรณ์กำหนดค่าขาดไร้อุปการะให้โจทก์ที่ 1 จำนวน 500,000 บาทในระยะเวลา 10 ปี หรือประมาณเดือนละ 4,100 บาทเศษ จึงสูงเกินไปเห็นสมควรกำหนดให้เป็นเงิน 360,000 บาท ข้อที่จำเลยที่ 2 อ้างว่าชอบที่จะกำหนดให้จำเลยที่ 2 ชดใช้ค่าขาดไร้อุปการะเป็นรายเดือนนั้น เห็นว่า การบังคับให้จำเลยที่ 2 ชำระเป็นรายเดือนเป็นเวลานานถึง 10 ปี ย่อมเป็นการยุ่งยากจึงควรกำหนดให้ชำระในคราวเดียว คดีนี้แม้จำเลยที่ 1 จะมิได้ฎีกา แต่กรณีเป็นหนี้รวมซึ่งเกิดจากมูลละเมิดไม่อาจเปลี่ยนแปลงแยกการชำระหนี้ได้ ศาลฎีกาพิพากษาให้มีผลถึงจำเลยที่ 1 ด้วย
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ เฉพาะค่าขาดไร้อุปการะโดยให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เงิน 360,000 บาทแก่โจทก์ที่ 1 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาให้เป็นพับ”
