แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความผิดฐานมีไม้แปรรูปโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายไว้ในความครอบครองนั้น เป็นความผิดต่อเนื่องกันตลอดมาตั้งแต่วันมีไว้ในครอบครองจนถึงวันที่เจ้าพนักงานจับกุมจำเลย
เจ้าพนักงานจับกุมจำเลยภายหลังวันที่ใช้พระราชบัญญัติป่าไม้(ฉบับที่ 4) พ.ศ.2503 แล้ว และโจทก์ก็ได้ฟ้องขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ.2503 ด้วย การที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้พ.ศ.2484 มาตรา 73 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2494 ซึ่งเป็นการยกบทกฎหมายมาปรับแก่คดีผิดพลาดไปนั้น ศาลฎีกามีอำนาจแก้ไขเสียให้ถูกได้
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีไม้หวงห้ามประเภท ก. ซึ่งเป็นไม้ที่ตัดฟันแปรรูปโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายไว้ในครอบครอง โดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484มาตรา 47, 48, 49, 73, 74 พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 มาตรา 17, 18 พระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม พ.ศ. 2497 มาตรา 3, 4 ประกาศกระทรวงเกษตร ฯลฯ และริบไม้ของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยซื้อไม้ของกลางมาเมื่อเดือนมิถุนายน 2502 จึงต้องใช้พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2494 บังคับคดี พิพากษาว่าจำเลยผิดตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 48, 73, 74 พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2494 มาตรา 17 ให้ปรับเป็นเงิน 100 บาท ริบไม้ของกลาง
จำเลยอุทธรณ์ว่า จำเลยมีไม้ของกลางตั้งแต่เดือนมิถุนายน 2502ก่อนจำเลยถูกจับเกิน 1 ปีแล้ว คดีโจทก์ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 95(5) ขอให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า คดีเรื่องนี้ ตราบใดที่จำเลยมีไม้ของกลางไว้ในความครอบครอง ก็เป็นความผิดต่อเนื่องกันตลอดไปคดีไม่ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(5) พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 73 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2494 มาตรา 17 ซึ่งศาลชั้นต้นยกมาปรับแก่คดี มีโทษปรับไม่เกิน 100 บาทหรือจำคุกไม่เกิน 1 เดือน หรือทั้งปรับทั้งจำ ซึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(5) มีอายุความเพียง 1 ปี แต่กฎหมายดังกล่าวก็ถูกยกเลิกโดยพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 มาตรา 17 โดยประกาศใช้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2503 ซึ่งเป็นวันก่อนวันโจทก์ฟ้องคดีนี้เกินกว่า 1 ปีแล้ว คดีจึงขาดอายุความตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(5)
แต่ในกรณีเรื่องมีไม้แปรรูปโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายไว้ในความครอบครองนี้เป็นความผิดติดต่อกัน ตราบใดที่จำเลยมีไม้แปรรูปของกลางไว้ในความครอบครองก็เป็นความผิดต่อเนื่องกันตลอดมาตั้งแต่วันมีไว้ในความครอบครองจนกระทั่งถึงวันที่เจ้าพนักงานจับกุมจำเลยคือวันที่ 24 สิงหาคม 2504 ซึ่งเป็นวันหลังจากวันใช้พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 แล้ว และโจทก์ก็ได้ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) นี้ หากแต่ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยมีไม้แปรรูปของกลางมาก่อนวันใช้พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 จะใช้พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4)พ.ศ. 2503 บังคับคดีไม่ได้ จึงได้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้พ.ศ. 2484 มาตรา 73 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติป่าไม้(ฉบับที่ 3)พ.ศ. 2494 อันเป็นการยกบทกฎหมายมาปรับแก่คดีผิดพลาดไปศาลฎีกามีอำนาจแก้ไขเสียให้ถูกต้องได้
พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484มาตรา 48, 73, 74 พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 มาตรา 17 นอกจากที่แก้นี้แล้ว คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
