แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ตายซึ่งมีอาการเมาสุรายืนพูดต่อว่าอยู่กับผู้อื่น จำเลยซึ่งเมาสุราเหมือนกันเข้าไปถามผู้ตายตอบว่า ไม่ใช่เรื่องของมึงพร้อมกับชักมีดดาบปลายปืนตัวมีดยาว 15 นิ้ว ออกมาแทงจำเลยก่อน แล้วผู้ตายกับจำเลยแย่งมีดกัน จำเลยแย่งมีดได้จึงแทงผู้ตายมีบาดแผล 3 แห่งที่หน้าอกด้านขวา ที่หน้าท้องใต้สะดือถึงไส้ไหลออกมากองหน้าท้องและที่ตะโพกซ้าย ดังนี้ การที่จำเลยแย่งมีดได้แล้วแทงผู้ตายไปเป็นการกระทำในเวลากระชั้นชิดติดพันมาจากการกระทำเพื่อป้องกันตนแต่การที่จำเลยซึ่งหนุ่มกว่าและรูปร่างใหญ่กว่าผู้ตาย ใช้มีดซึ่งตัวมีดยาวถึง 15 นิ้วแทงผู้ตายที่อวัยวะสำคัญ โดยที่ผู้ตายไม่มีอาวุธอะไรเลยย่อมเป็นการฆ่าคนโดยเจตนาด้วยการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๒ เวลากลางคืน จำเลยใช้มีดดาบปลายปืนตัวมีดยาว ๑๕ นิ้วแทงนายนิด สุวรรณศร โดยเจตนาฆ่า และนายนิดถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่ถูกแทงเหตุเกิดที่ตำบลหนองแค อำเภอหนองแค จังหวัดสระบุรี ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ สั่งริบมีดของกลางที่ใช้แทง
จำเลยให้การว่า กระทำเพื่อป้องกันพอสมควรแก่เหตุ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ จำคุก ๑๘ ปี ปรานีลดโทษตามมาตรา ๗๘ ให้ ๑ ใน ๓ คงจำคุก ๑๒ ปี มีดของกลางไม่ริบ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุพิพากษาแก้เป็นว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘ ประกอบด้วยมาตรา ๖๙ จำคุก ๔ ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงฟังว่าคืนเกิดเหตุ ผู้ตายซึ่งมีอาการเมาสุราได้พูดต่อว่านางแดงพี่สาวนางแกะภรรยาผู้ตายเรื่องทองอยู่ที่ถนนหน้าร้านกาแฟนางสมพร จำเลยซึ่งเมาสุราเหมือนกันเข้ามาถามว่าเรื่องอะไรกัน ผู้ตายว่าไม่ใช่เรื่องของมึง พร้อมกับชักมีดดาบปลายปืนซึ่งเหน็บไว้ข้างหลังออกมาแทงจำเลย แล้วผู้ตายกับจำเลยแย่งมีดกัน จำเลยแย่งมีดได้จึงแทงผู้ตายมีบาดแผล ๓ แห่ง คือที่หน้าอกด้านขวา ที่หน้าท้องใต้สะดือ และที่ตะโพกซ้าย ส่วนจำเลยมีแผลถูกแทงที่ชายโครงขวาแฉลบไปทางด้านขวามือลึก ๓ เซนติเมตรติดกระดูกซี่โครง
มีปัญหาต้องวินิจฉัยว่า จำเลยสมัครใจวิวาทต่อสู้กับผู้ตายหรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่านายแหวน ชาลี พยานโจทก์เองให้การว่า จำเลยมาถามผู้ตายว่ามีเรื่องอะไรกัน ผู้ตายชักมีดดาบปลายปืนออกมาถือพร้อมกับผลักอกจำเลยเซไป และพูดว่า “ไม่ใช่เรื่องของมึง” จำเลยเข้าแย่งมีดแล้วเกิดกอดปล้ำกัน นางแกะ สุวรรณศร พยานโจทก์อีกปากหนึ่งก็ให้การว่า ผู้ตายชักมีดดาบปลายปืนออกมาแทงจำเลยก่อน แล้วจึงเกิดกอดปล้ำแย่งมีดกัน กรณีจึงไม่ใช่เป็นเรื่องที่จำเลยสมัครใจวิวาทต่อสู้กันกับผู้ตาย แม้ชั้นสอบสวนจำเลยจะให้การว่า ก่อนเกิดเหตุผู้ตายพูดว่า “นี่ลูกน้ำเค็ม” จำเลยตอบว่า “นี่ลูกน้ำจืด” ก็น่าจะเป็นการพูดโต้ตอบกันตามประสาคนเมาสุราดังคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์มากกว่าจะเป็นการท้าทายชวนวิวาท
ที่จำเลยกล่าวแก้ฎีกาว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุนั้น เห็นว่า แม้การที่จำเลยแย่งมีดจากผู้ตายได้แล้วจะยังถือไม่ได้ว่าภยันตรายหมดสิ้นไปเพราะเป็นเวลากระชั้นชิดติดพันกัน จำเลยมีสิทธิป้องกันตัวได้ก็จริงอยู่ แต่การที่จำเลยซึ่งหนุ่มกว่าและรูปร่างใหญ่กว่าผู้ตายใช้มีดซึ่งตัวมีดยาวถึง ๑๕ นิ้วแทงผู้ตายที่หน้าอกและท้องอันเป็นอวัยวะส่วนสำคัญกับที่ตะโพกโดยที่ผู้ตายไม่มีอาวุธอะไรเลย เฉพาะแผลที่หน้าอกลึก ๓ นิ้วฟุต และที่ท้องถึงไส้ไหลออกมากองหน้าท้องถือว่าเป็นการฆ่าคนตายโดยเจตนาด้วยการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ ศาลอุทธรณ์พิพากษาไว้ชอบแล้ว
พิพากษายืน
