แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยทำลายเรือนที่ผู้อื่นเข้าไปปลูกในที่ของจำเลยนั้น มีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่าโจทก์จำเลยพิพาทกันเรื่องที่ดิน กรมการอำเภอสอบสวนปรากฎว่าจำเลยมีหนังสือซื้อขายที่ดินเป็นหลักฐาน จึงสั่งให้โจทก์ฟ้อง โจทก์ไม่ฟ้อง กลับปลุกเรือนในที่รายนี้ พอโจทก์ยกเสามุงหลังค่า จำเลยก็ไปบอกให้รื้อโจทก์ไม่รื้อ จำเลยจึงเข้าทำการรื้อโดยตัดฟันเสาเรือนขาด เรือนพัง ไม้เครื่องเรือนเสียหาย ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าจำเลยไม่มีอำนาจทำเช่นนั้น เมื่อโจทก์บุกรุกเข้าครอบครองที่ดินของจำเลย ๆ ก็ควรที่จะฟ้องขับไล่ จึงพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๓๒๔
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยไม่มีสิทธิที่จะตัดฟันเสาเรือนโจทก์ถึงหักพังเสียหาย หากถือว่าโจทก์บุกรุกก็ชอบที่จะฟ้องร้องขอให้ศาลบังคับขับไล่ จำเลยไม่มีอำนาจโดยพละการ ที่ศาลชั้นต้นและ ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๓๒๔ นั้นชอบแล้วจึงพิพากษายืน
