แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเคยต้องโทษมาครั้งหนึ่งแล้วซึ่งกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะนี้ถือว่าเป็นความผิดฐานลหโทษ เมื่อมากระทำผิดในครั้งที่ 2 อีกจะเพิ่มโทษจำเลยมิได้ เมื่อ กฎหมายที่ใช้อยุ่ในขณะเมื่อผู้ต้องหากระทำการที่เกิดเป็นคดีขั้นนั้นต่างกันกับ กฎหมายที่ใช้อยุ่ในขณะเมื่อ พิจารณาคดีไซร้ให้ใช้ ที่มีโทษเบาแก่ผู้ต้องหา
ย่อยาว
จำเลยเคยตอ้งโทษมาครั้งหนึ่งแล้วฐานขายอาหารไม่ปกปิดตาม พรบ โรงติดต่อ ๒๔๗๗ ถูกปรับ ๒ บาท มาครั้งนี้จำเลยถูกลงโทษฐานชิงทรัพย์ โจทก์จึงขอให้เพิ่มโทษจำเลยฐานไม่เช็ดหลาบด้วย
ศาลอุทธรณ์ พิพากษาว่า โทษฐานขายอาหารไม่ปกปิดนี้ ตาม พรบ โรคติดต่อฉะบับที่ ๒ พ.ศ. ๒๔๗๙ ม. ๑๘ ยกเลิกกำหนดโทษเก่าและให้กำหนดโทษใหม่เป็นความผิดเพียงฐานลหโทษชั้น ๔ ศาลอุทธรณ์จึงไม่เพิ่มโทษจำเลยโดยอาศัย ม. ๘ แห่งกฎหมายอาญา
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาตัดสินว่า ม. ๘ ใช้เทียบเคียงไม่เพิ่มโทษจำเลยในคดีนี้ได้ ให้ยกฎีกาโจทก์เสีย
