แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ค่าทดแทนความเสียหายต่อกายหรือชื่อเสียงเมื่อมีการผิดสัญญาหมั้นนั้นลำพังแต่การที่ฝ่ายชายหรือฝ่ายหญิงผิดสัญญาหมั้น หาเป็นผลก่อให้เกิดความเสียหายแก่กายหรือชื่อเสียงของอีกฝ่ายหนึ่งเสมอไปไม่ (เป็นหน้าที่ของฝ่ายที่อ้างว่าเสียหายจะต้องนำสืบพิสูจน์)
โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายต่อชื่อเสียงจากจำเลยโดยอ้างว่า จำเลยผิดสัญญาหมั้น แต่ข้อนำสืบของโจทก์ไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่าโจทก์ได้รับความเสียหายต่อชื่อเสียงในการที่จำเลยผิดสัญญาหมั้นอย่างไรบ้างสาเหตุที่ทำให้เกิดการถอนหมั้น ดังที่โจทก์นำสืบก็ไม่ปรากฏว่าทำความเสียหายให้โจทก์แต่อย่างใด การที่โจทก์กล่าวลอย ๆ ว่าโจทก์ได้รับความเสียหายนั้น ยังไม่เพียงพอที่ศาลจะรับฟังว่า โจทก์ได้รับความเสียหายอันจะกำหนดจำนวนเงินให้จำเลยรับผิดใช้ค่าทดแทน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์หมั้นจำเลยที่ ๑ บุตรจำเลยที่ ๒ ด้วยแหวนเพชรต่อมาจำเลยทั้งสองกลับคืนแหวนหมั้น ไม่ยอมแต่งงานกับโจทก์เป็นการผิดสัญญาหมั้นทำให้โจทก์เสียหาย ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองชดใช้ค่าทดแทนความเสียหาย ซึ่งรวมค่าเสียหายค่าชื่อเสียงเกียรติคุณที่มิได้ทำการสมรสอีก ๕,๐๐๐ บาทด้วย
จำเลยให้การต่อสู้ว่าโจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญาหมั้น และโจทก์ไม่เสียหายต่อชื่อเสียงหรือเกียรติคุณ ขอให้ยกฟ้องและฟ้องแย้งเรียกค่าทดแทนจากโจทก์
โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งว่าจำเลยเป็นฝ่ายถอนหมั้น จะเรียกร้องค่าเสียหายจากโจทก์ไม่ได้
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า โจทก์เป็นผู้ถอนหมั้น จำเลยยินยอมไม่ติดใจจะเรียกร้องค่าเสียหาย ยอมคืนแหวนหมั้นให้โจทก์โดยความสมัครใจจำเลยจึงเรียกร้องค่าเสียหายจากโจทก์ไม่ได้ และเมื่อโจทก์เป็นผู้ขอถอนหมั้น ก็จะเรียกร้องค่าทดแทนจากจำเลยไม่ได้เช่นเดียวกันพิพากษายกฟ้องและฟ้องแย้ง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยผิดสัญญาหมั้น แต่ค่าทดแทนที่โจทก์เรียกร้องนอกจากค่าเสื่อมเสียชื่อเสียง โจทก์เรียกไม่ได้ พิพากษาแก้ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ๑,๐๐๐ บาท ในการที่โจทก์ต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงจากการที่จำเลยถอนหมั้น นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกาว่า โจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญาหมั้น จะเรียกร้องให้จำเลยรับผิดใช้ค่าทดแทนความเสียหายต่อชื่อเสียงของโจทก์ไม่ได้
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญาหมั้น
ปัญหาว่า จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ จะต้องรับผิดชดใช้ค่าทดแทนความเสียหายต่อชื่อเสียงของโจทก์เนื่องจากเป็นฝ่ายผิดสัญญาหมั้นเพียงใดหรือไม่นั้น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ค่าทดแทนที่จะเรียกจากกันได้เมื่อมีการผิดสัญญาหมั้น อันเกี่ยวกับค่าทดแทนความเสียหายต่อกายหรือชื่อเสียงนั้นลำพังแต่การที่ฝ่ายชายหรือหญิงผิดสัญญาหมั้น หาเป็นผลก่อให้เกิดความเสียหายแก่กายหรือชื่อเสียงของอีกฝ่ายหนึ่งเสมอไปไม่ ข้อเท็จจริงที่ได้ความจากข้อนำสืบของโจทก์ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้รับความเสียหายต่อชื่อเสียงในการที่จำเลยผิดสัญญาหมั้นอย่างไรบ้าง โจทก์คงตีราคาค่าเกียรติยศชื่อเสียงของโจทก์เป็นเงิน ๕,๐๐๐ บาท แล้วเรียกร้องให้จำเลยชดใช้ สาเหตุที่ทำให้เกิดการถอนหมั้นดังที่โจทก์นำสืบก็ไม่ปรากฏว่าทำความเสียหายให้โจทก์แต่อย่างใด ฝ่ายหญิงเสียอีกจะกลายเป็นฝ่ายเสียหายเพราะเรียกร้องเอาค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงในวันหมั้นสูงขึ้นไม่รู้จักสิ้นสุด เรียกร้องเอา ๑,๒๕๐.๕๐ บาท แล้วก็มาเรียกเอา ๔,๐๐๐ บาท ฉะนั้น ที่โจทก์กล่าวลอย ๆ ว่าได้รับความเสียหาย จึงยังไม่เพียงพอจะรับฟังว่าโจทก์ได้รับความเสียหายอันจะกำหนดให้จำเลยรับผิดชดใช้
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยไม่ต้องชดใช้ค่าทดแทนความเสียหายต่อชื่อเสียงให้โจทก์
