แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องและบรรยายฟ้องว่าจำเลยใช้ปืนยิงถูกผู้เสียหายมีบาดเจ็บโดยเจตนาพยายามจะฆ่าให้ตาย ขอให้ลงโทษตาม ม.249-60 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดฐานทำร้ายร่างกายโดยประมาทตามม.338 ข้อ 2 ดังนี้ ศาลต้องยกฟ้องโจทก์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้ปืนยิง ข.กะสุนปืนถูกตาตุ่มแลชนเท้ามีบาดเจ็บ โดยจำเลยมีเจตนาพยายามที่จะฆ่า ข.ให้ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๔๙ -๖๐
ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมิได้มีเจตนาจะยิง ข.แต่บังเอิญปืนได้ลั่นไปถูก ข.มีบาดเจ็บโดยความประมาทของจำเลย
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยควรมีผิดตามมาตรา ๓๓๘ ข้อ ๒ แต่ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๕๘-๑๙๒ ตามทางพิจารณาที่ได้ความหาได้มีปรากฎในฟ้องโจทก์ไม่ จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา ๒๕๔ ให้จำคุกจำเลย ๖ เดือน
ศาลฎีกาตัดสินกลับศาลอุทธรณ์แลพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ที่วินิจฉัยว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา ๓๓๘ ข้อ ๒ แต่โจทก์ไม่ได้ฟ้องในฐานนั้น จึงต้องยกฟ้องโจทก์
