แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คู่สัญญาฝ่ายหนึ่งวางเงินประกันในการผิดสัญญาไว้แล้วเกิดผิดสัญญาขึ้น ทำให้อีกฝ่ายหนึ่ง เสียหาย เมื่อฝ่ายนั้นจะริบเงินที่วางประกัน ก็ต้องหักเงินจำนวนที่ริบไว้จากค่าเสียหายที่จะให้ฝ่ายผิดสัญญาใช้
ย่อยาว
คดีได้ความว่า โจทก์ได้ทำสัญญาเนื้อโคส่งให้จำเลยมีกำหนด 90 วัน เนื่องจากจำเลยได้ไปทำสัญญาขายเนื้อโคให้แก่กระทรวงกลาโหม เพื่อส่งให้แก่ทหารของสหประชาชาติที่ลุมพินี โจทก์ได้วางเงินประกันในการผิดสัญญาให้จำเลยไว้ 3,500 บาท เมื่อโจทก์ได้ส่งเนื้อโคให้แก่จำเลยได้ 20 วันกว่า ก็หยุดส่ง เนื่องจากเนื้อโคมีราคาแพงขึ้น จำเลยต้องไปซื้อเนื้อโคจากคนอื่นแพงกว่าทำให้จำเลยเสียหายเป็นเงิน 7,960 บาท 11 สตางค์
โจทก์มาฟ้องจำเลยเรียกเงินค่ามัดจำคืน และอ้างว่าจำเลยยังค้างค่าเนื้อโคที่ส่งไว้แล้วอีก 6,410 บาท ขอให้ศาลบังคับจำเลยใช้เงินจำนวนนี้
จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยไม่ติดค้าค่าเนื้อโค โจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญา จำเลยจึงฟ้องแย้งเรียกค่าเสียหายเป็นเงิน 7,960 บาท 11 สตางค์
ศาลชั้นต้นฟังว่า โจทก์ผิดสัญญา และจำเลยไม่ติดค้างค่าเนื้อโคพิพากษาให้โจทก์ใช้เงิน 7,960 บาท 11 สตางค์ พร้อมทั้งดอกเบี้ยแก่จำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลล่าง แต่เห็นว่าโจทก์ได้วางเงินประกันไว้แล้ว 3,500 บาท เมื่อจำเลยจะริบเงินจำนวนนี้ก็ต้องหักจำนวนนี้จากค่าเสียหายที่จะให้โจทก์ใช้ ที่ศาลทั้งสองให้จำเลยริบเงินวางประกัน 3,500 บาท แล้วให้โจทก์เสียค่าเสียหายอีกเต็มจำนวนนั้นคลาดเคลื่อน จึงพิพากษาแก้ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายให้จำเลยเพียง 4,460 บาท 11 สตางค์ นอกจากนี้ยืน
